Przewlekła okluzja tętnicy wieńcowej (CTO – chronic total occlusion) jest definiowana jako jej całkowite zamknięcie o znanym czasie trwania nie krótszym niż 3 miesiące lub z uwidocznionym towarzyszącym krążeniem obocznym¹. CTO jest obrazowana w ok. 20% angiogramów tętnic wieńcowych^2-5. Dobrze rozwinięte krążenie oboczne może zaopatrywać w krew obszar zamkniętej tętnicy wieńcowej w spoczynku, jednak w trakcie wysiłku najczęściej jest niewystarczające, by zapobiec niedokrwieniu prowadzącemu do stenokardii, duszności, ograniczenia tolerancji aktywności fizycznej lub obniżenia frakcji wyrzutowej lewej komory (LVEF – left ventricular ejection fraction). Dane z badań rejestrowych wskazują na związek obecności CTO z częstszym występowaniem incydentów sercowo-naczyniowych^3-5. Pełna rewaskularyzacja, przeciwnie, jest związana z lepszym rokowaniem i przeżywalnością niezależnie od metody leczenia^6,7. Przezskórna rewaskularyzacja (PCI – percutaneous coronary intervention) CTO jest technicznie bardzo trudna – obecnie tylko ok. 10% przypadków CTO jest kwalifikowanych do takich zabiegów, jednak dzięki rozwojowi sprzętu przeznaczonego do tego celu oraz udoskonalaniu technik zabiegowych skuteczność PCI CTO w wyspecjalizowanych ośrodkach osiąga 80-90%.

Kandydatami do rewaskularyzacji CTO są chorzy z objawami utrzymującymi się pomimo terapii farmakologicznej, u których wykazano niedokrwienie i zachowaną żywotność obszaru miokardium zaopatrywanego przez zamkniętą tętnicę8. Rewaskularyzacja CTO jes...