ŚWIĄTECZNA DARMOWA DOSTAWA od 20 grudnia do 8 stycznia! Zamówienia złożone w tym okresie wyślemy od 2 stycznia 2025. Sprawdź >
Nie przejdzie bez echa
Obrazowanie aorty piersiowej
Miejsce echokardiografii w diagnostyce, monitorowaniu i podejmowaniu decyzji terapeutycznych
dr hab. n. med. Beata Zaborska1
dr n. med. Ewa Pilichowska-Paszkiet1
prof. dr hab. n. med. Olga Trojnarska2
- Normy i sposoby pomiaru
- Poszerzenie i tętniak aorty piersiowej
- Miażdżyca aorty
- Rozwarstwienie aorty piersiowej i inne ostre zespoły aortalne
- Rzadkie patologie
Diagnostyka aorty piersiowej zawsze stanowiła wyzwanie. Obecny rozwój metod obrazowych: tomografii komputerowej (TK), rezonansu magnetycznego (MR) i pozytonowej tomografii emisyjnej (PET – positron emission tomography) wprowadził nas w erę multimodalnej oceny aorty. Dzięki opublikowanym w ostatnim czasie standardom i wytycznym Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego (ESC – European Society of Cardiology) oraz Europejskiej Asocjacji Obrazowania Sercowo-Naczyniowego (EACVI – European Association of Cardiovascular Imaging) możemy określić, jakie miejsce w tej ocenie zajmuje echokardiografia1,2. Jest to metoda najbardziej dostępna i szeroko stosowana. Jednak wszyscy, którzy wykonują badania echokardiograficzne, wiedzą, że mimo pozornej prostoty zadania, czyli oceny wymiaru naczynia i przedstawienia charakterystyki jego ściany, napotykamy wiele trudności i problemów.
Normy i sposoby pomiaru aorty piersiowej
Anatomicznie w aorcie piersi
owej wyróżniamy cztery części (ryc. 1):
- korzeń aorty – składający się z pierścienia i płatków zastawki aortalnej oraz zatok Valsalvy
- aortę wstępującą – odcinek pomiędzy połączeniem zatokowo-cylindrycznym (STJ – sinotubular junction) a odejściem pnia ramienno-głowowego
- łuk aorty – odcinek pomiędzy odejściem pnia ramienno-głowowego a cieśnią aorty (fizjologiczne zwężenie aorty poniżej odejścia lewej tętnicy podobojczykowej)
- aortę zstępującą – odcinek poniżej cieśni do wysokości przepony.
Ocena aorty jest elementem standardowego badania echokardiograficznego. Przy dobrych warunkach wizualizacji echokardiografia przezklatkowa (TTE – transthoracic echocardiography) pozwala na zobrazowanie i ocenę większości odcinków aorty piersiowej3. Wymaga to zastosowania wielu projekcji (ryc. 2, 3):
- opuszka aorty i proksymalna część aorty wstępującej – projekcja przymostkowa w osi długiej (PLAX – parasternal long axis)
- środkowa i dystalna część aorty wstępującej – projekcja PLAX „wysoka” – uzyskiwana przez przyłożenie sondy wyżej (najczęściej pierwsze międzyżebrze) niż standardowa projekcja PLAX; proksymalna część aorty wstępującej może być też widoczna w projekcjach 3- i 5-jamowej koniuszkowej, a nawet (zwłaszcza u dzieci) w projekcji podmostkowej
- łuk aorty i proksymalna część aorty zstępującej – projekcja nadmostkowa
- dystalna część aorty zstępującej – projekcje przymostkowe (aorta widoczna w osi krótkiej) i zmodyfikowana projekcja 2-jamowa (aorta widoczna w osi długiej).