W „Medical Tribune” (nr 9/2014) ukazał się wywiad z konsultantem krajowym dr. Zbigniewem Wrońskim. Treść wypowiedzi dr. Zbigniewa Wrońskiego wymaga pewnych sprostowań i uzupełnień – szczególnie z powodu wypowiedzi komentujących działalność Polskiego Towarzystwa Fizjoterapii, którego konsultant krajowy nie jest członkiem. W początkowych zdaniach swojej wypowiedzi dr Zbigniew Wroński stwierdza, iż fizjoterapia w Polsce jest „nieuregulowana żadnymi przepisami”. Faktem jest, że prace nad uchwaleniem ustawy o zawodzie fizjoterapeuty trwają i dzięki staraniom PTF ma miejsce stosowna inicjatywa poselska, a treść projektu ustawy jest obecnie konsultowana z jednostkami sejmowymi i rządowymi w zakresie zgodności z prawem unijnym. Staraniom PTF nie towarzyszy niestety wsparcie konsultanta krajowego.

Od początku istnienia Polskie Towarzystwo Fizjoterapii starało się wprowadzić w życie ustawę o zawodzie fizjoterapeuty, formułując jednocześnie autorytatywne argumenty za jej wprowadzeniem. W różnych fazach starań o uregulowanie funkcjonowania zawodu PTF wniosło siedem projektów profilu zawodowego, z których każdy miał w swojej treści zapisy tworzące spójność kompetencji z przygotowaniem zawodowym. Stosowne dokumenty znajdują się w archiwach Ministerstwa Zdrowia, Narodowego Funduszu Zdrowia i Parlamentu RP. Z inicjatywy ZG PTF nastąpiły liczne zmiany ustaw, rozporządzeń Ministra Zdrowia i zarządzeń Prezesa NFZ, m.in. zmiana Rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie Polskiej Klasyfikacji Działalności, w którym to jednoznacznie określono zawód fizjoterapeuty jako zawód medyczny, zmiany dotyczące kontraktacji usług w zakresie rehabilitacji medycznej, w tym np. wprowadzenie wizyty fizjoterapeutycznej, zwiększenie wartości wyceny punktów, zmiana Rozporządzenia Ministra Zdrowia dotycząca wymogów prowadzenia punktów zaopatrzenia ortopedycznego, co dało możliwość dodatkowego zatrudnienia ok. 10 tys. fizjoterapeutów. Przekonanie dr. Zbigniewa Wrońskiego zawarte w wywiadzie, iż Polskiemu Towarzystwu Fizjoterapii nie zależy na zmianach – w kontekście naszych dotychczasowych publicznych działań – świadomie wprowadza opinię publiczną w błąd. Powód takiego nastawienia dr. Zbigniewa Wrońskiego podaje on sam w dalszej części wywiadu – jest nim przynależność do Stowarzyszenia Fizjoterapia Polska i związane z tym skupienie się nie na problemach fizjoterapii w Polsce, ale na wypromowaniu środowiska, z którym tak partykularnie się identyfikuje.

W projekcie ustawy o zawodzie fizjoterapeuty autorstwa Polskiego Towarzystwa Fizjoterapii i wniesionego do laski marszałkowskiej w lipcu br. opisane kompetencje zawodowe są ściśle powiązane z rodzajem ukończonych studiów i specjalizacją w dziedzinie fizjoterapii. W treści projektu fizjoterapeutom wysoko podniesiono poprzeczkę wykształcenia, umiejętności i wymogów etycznych. Tego wymaga dobro pacjentów. Postulaty PTF kontestuje środowisko SFP, do którego, według własnych jego słów, należy obecny konsultant krajowy. Podkreślić należy, że w zakresie zadań powierzonych konsultantom krajowym mocą art. 9 i 10 Ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o konsultantach w ochronie zdrowia nie leży dzielenie środowiska na lepsze i gorsze, niereprezentatywne i reprezentatywne. Konsultant krajowy nie może wyraźnie pomijać dorobku naukowego i aktywnego uczestnictwa w organizacjach międzynarodowych Polskiego Towarzystwa Fizjoterapii, wynikających także z jego największej liczebności.

Trzeba podkreślić, że z polskich organizacji środowiskowych jedynie Polskie Towarzystwo Fizjoterapii jako członek zwyczajny od 1967 roku reprezentuje polskich fizjoterapeutów w Światowej Konfederacji Fizjoterapii (WCPT). Swoim statutem przyjętym przez sąd oraz swoim składem PTF zapewnia spełnienie wymogu towarzystwa naukowego w dziedzinie fizjoterapii. Jako jedyne towarzystwo naukowe w tej dziedzinie nie uczestniczyło jednak w konsultacjach dotyczących nominacji obecnego konsultanta krajowego.

Dla PTF nadal najważniejsze jest ostateczne uchwalenie ustawy o zawodzie fizjoterapeuty. Obwinianie przez dr. Zbigniewa Wrońskiego Polskiego Towarzystwa Fizjoterapii o brak ustawy jest złym umiejscowieniem swoich pasji polemicznych i wydaje się, że za dotychczasowy brak ustawy winić można jedynie organy ustawodawcze oraz wykonawcze RP. Obwinianie przez konsultanta krajowego środowiska, z którym on akurat nie sympatyzuje, nie sprzyja merytorycznemu postępowi w legislacji zawodu fizjoterapeuty w Polsce.