Najskuteczniejszą metodą leczenia zaawansowanej choroby zwyrodnieniowej jest endoprotezoplastyka.

Szeroko stosowane są także tzw. leki wolno działające. Należą do nich: siarczan chondroityny i siarczan glukozaminy. Mimo wielu badań klinicznych, problem skuteczności glukozaminy pozostaje otwarty.

W leczeniu wykorzystywane są także liczne preparaty pochodzenia roślinnego. Wydaje się, że leki te mają raczej efekt przeciwbólowy, niż powodujący regenerację chrząstki stawowej. Należą do nich preparaty awokado i soi, ekstrakty z imbiru, kurkuminy.

Nowe badania z Wielkiej Brytanii wskazują, że sulforafan, związek znajdujący się w brokułach, kapuście i brukselce, może pomóc w walce z chorobą zwyrodnieniową. Jak udowadniają naukowcy, sulforafan blokuje enzymy powodujące stan zapalny w chrząstkach.

Na koniec można wspomnieć o terapiach eksperymentalnych. Należy do nich terapia genowa polegająca na wprowadzaniu do stawów genów kodujących białka poprawiające syntezę chrząstki. Ortopedycznym leczeniem eksperymentalnym są autologiczne przeszczepy chondrocytów lub komórek mezenchymalnych oraz autologiczne przeszczepy kostno-chrzęstne. To jednak jest daleka przyszłość.