W szczegółach sytuacja przedstawia się następująco. Dentystka prowadzi gabinet stomatologiczny w ramach działalności gospodarczej. Dochód z niej rozlicza na zasadach ogólnych według skali podatkowej. Jej mąż jest właścicielem budynku mieszkalnego, w którym znajdują się również lokale użytkowe. Nieruchomość stanowi osobisty majątek męża – wszedł w jego posiadanie przed zawarciem związku. Lekarka zawarła z mężem umowę najmu jednego ze znajdujących się tam lokali użytkowych na gabinet. Czynsz najmu został ustalony według cen rynkowych. Oprócz czynszu, zgodnie z zawartą umową, jest obowiązana ponosić opłaty niezależne (media) w części przypadającej na wynajmowany lokal. Z tytułu zawartej umowy najmu lokalu mąż wystawia jej faktury.

Lekarka miała wątpliwości, czy może zaliczać do firmowych kosztów podatkowych kwoty wynikające z faktur wystawianych jej przez męża, dlatego zwróciła się z tym pytaniem do fiskusa.

Odpowiedział jej dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 9 kwietnia 2015 roku (sygn. IBPBI/1/4511-35/15/WRz). Zgodził się z argumentacją lekarki, że ponoszone przez nią koszty z tytułu najmu lokalu użytkowego od męża są kosztami poniesionymi w celu uzyskania przychodów, co jest zgodne z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie zostały one wymienione w art. 23 wymienionej ustawy jako wydatki, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów. Poza tym są one dokumentowane fakturami. Spełnione zatem zostały wszystkie przesłanki warunkujące zaliczenie ponoszonych wydatków na najem lokalu użytkowego od męża do kosztów uzyskania przychodów w prowadzonej działalności gospodarczej.

Zawarciu umowy najmu lokalu pomiędzy małżonkami nie sprzeciwiają się również przepisy prawa cywilnego. Nie dają one bowiem prawa jednemu z małżonków do korzystania z rzeczy wchodzących w skład majątku osobistego drugiego z małżonków. Dlatego zawarcie umowy najmu jest w tej sytuacji jak najbardziej zasadne.