Wyprysk potnicowy (dyshydrotyczny) to schorzenie objawiające się niewielkimi wypełnionymi płynem swędzącymi pęcherzykami na skórze rąk i stóp. Szacuje się, że stanowi 5-20 proc. przypadków zmian skórnych w tych okolicach. Najczęściej występuje latem u młodych dorosłych. Wyprysk potnicowy może być związany z alergią na nikiel, a także z nadaktywnością układu odpornościowego pod wpływem stresu. Półpasiec, który jest następstwem reaktywacji wirusa ospy wietrznej przetrwałego w korzeniach tylnych nerwów, także ma podłoże endogenne. Typowo występuje u osób z osłabionym układem odpornościowym, w starszym wieku. Również stres stanowi czynnik ryzyka półpaśca. Wspólne cechy etiologii obu chorób skłoniły naukowców z Tajwanu do zbadania możliwych zależności między występowaniem wyprysku potnicowego i półpaśca.

Przeprowadzono populacyjne badanie kohortowe obejmujące pacjentów zarejestrowanych w tajwańskiej bazie Longitudinal Health Insurance w latach 1996-2011. Pierwsza grupa liczyła 8488 pacjentów z niedawno zdiagnozowanym wypryskiem potnicowym (przynajmniej jedna hospitalizacja lub trzy wizyty ambulatoryjne), z ujemnym wywiadem w kierunku półpaśca we wcześniejszym okresie. Druga grupa 33 tys. 952 pacjentów, bez wyprysku potnicowego, była dopasowana pod względem płci, wieku i daty włączenia do rejestru (dla każdego pacjenta z grupy badanej do grupy kontrolnej wyselekcjonowano losowo cztery osoby). Po uwzględnieniu współistniejących czynników ryzyko względne wystąpienia półpaśca w grupie badanej wyniosło 1,31 w porównaniu z grupą kontrolną. U pacjentów z wypryskiem potnicowym występowało zwiększone ryzyko niezależnie od dodatkowych chorób (analizowano nadciśnienie, hiperlipidemię, wirusowe zapalenie wątroby, depresję, zapalenie skóry, alergiczny nieżyt nosa, astmę, cukrzycę, nowotwory, zakażenie HIV, reumatoidalne zapalenie stawów). Stwierdzono, że większa liczba hospitalizacji z powodu wyprysku potnicowego także wiązała się z podwyższonym ryzykiem półpaśca.

Duża liczba uczestników badania, a także losowość doboru pacjentów do grupy kontrolnej zapewniły wysoką wiarygodność wyników. Mogą być one przydatne w opiece nad pacjentami z wypryskiem dyshydrotycznym.