Prawidłowe rozpoznanie ChAD jest nadal poważnym problemem dla klinicystów, a w rezultacie także dla pacjentów, którzy często przez wiele lat nie otrzymują optymalnego leczenia. Trudność jest związana z samym charakterem ChAD – zakłada się, że dla rozpoznania choroby konieczne jest stwierdzenie wystąpienia przynajmniej jednej fazy hipomanii lub manii, która powinna trwać minimum cztery dni. Tymczasem w praktyce fazy hipomaniakalne często przez wiele lat pozostają niezauważone ani przez pacjentów, ani przez lekarzy, co sprawia, że zarówno jedni, jak i drudzy postrzegają depresję jako jedyny problem kliniczny. W „Journal of Affective Disorders” opublikowano niedawno wyniki badania, którego celem było ułatwienie rozpoznawania ChAD. Autorzy (Lara i wsp.) skoncentrowali się na cechach behawioralnych, które pozwalałyby na odróżnienie osób z chorobą afektywną dwubiegunową od pacjentów z chorobą afektywną jednobiegunową (nawracającą depresją). Punktem wyjścia była zaproponowana przez Hagopa Akiskala „reguła trzech” – zdaniem tego badacza osoby, które co najmniej trzy razy wstępowały w związek małżeński, znają co najmniej trzy języki obce czy też były wyznawcami przynajmniej trzech religii, należą do grupy o wyraźnie zwiększonym ryzyku wystąpienia ChAD.

Badanie składało się z dwóch etapów – w pierwszym poddano jednowariantowej analizie dane uzyskane od 36 742 osób, a następnie potwierdzono uzyskane wyniki, przeprowadzając analizę wielowariantową w grupie 34 505 ankietowanych (22 proc. z zaburzeniami afektywnymi). Wyniki badania potwierdziły słuszność „reguły trzech” zaproponowanej przez Akiskala. Ponadto odkryto kilka innych cech, których występowanie bardzo wyraźnie (co najmniej czterokrotnie!) zwiększa prawdopodobieństwo rozpoznania ChAD w przyszłości: posiadanie co najmniej 60 partnerów seksualnych w dotychczasowym życiu, regularne oszukiwanie partnera, patologiczne zakochiwanie się, przesadne przeklinanie, posiadanie przynajmniej dwóch tatuaży w widocznych miejscach. W grupie mężczyzn dochodzą do tego takie cechy jak przynajmniej trzy sprowokowane przez badaną osobę wypadki samochodowe i talent do poezji.

Jak z tego wynika, należy zwracać baczną uwagę na wytatuowanych poetów poliglotów, nawet jeśli nie ma ich aż tak wielu.