Urazy czaszkowo-mózgowe mogą być źródłem znaczących zaburzeń pamięci u pacjentów nimi dotkniętych. Zaburzenia pamięci mogą utrudniać społeczne funkcjonowanie ofiar wypadków, zaś możliwości skutecznej farmakoterapii wydają się ograniczone.

Wykonywane na modelach zwierzęcych prace dotyczące stymulacji sklepienia mózgu wykazały znaczące zmniejszenie zaburzeń pamięci u gryzoni po urazowym uszkodzeniu mózgowia. Autorzy obecnego badania wykonali badania pilotażowe na małej, a nawet bardzo małej grupie pacjentów polegające na stymulacji okolicy sklepienia. Czterech pacjentów chorujących na padaczkę lekooporną zostało przebadanych metodą stereoencefalografii. Uczestnikom implantowano elektrody do proksymalnej części sklepienia i grzbietowego spoidła hipokampa oraz stymulowano elektrodę poprzez zastosowanie potencjałów wywołanych. Każdy uczestnik badania został poddany testom pamięci słownej (test słuchowo-słowny Reya i testy pamięci przestrzennej). Testy wykonywano przynajmniej przez dwa następujące po sobie dni. U wszystkich testowanych pacjentów zastosowano stymulację sklepienia elektrodą (częstotliwość impulsów 200 Hz w ciągu 100 ms, pięć impulsów na sekundę o natężeniu 7 mA), a uzyskane wyniki porównywano ze stymulacją pozorną. Badanie było podwójnie zaślepione. Wstępne wyniki badań czterech pacjentów z oporną na leczenie padaczką sugerują, że stymulacja sklepienia mózgu może powodować poprawę pamięci wzrokowo-przestrzennej.

Komentarz

Urazy czaszkowo-mózgowe należą niekiedy do najbardziej podstępnych, gdyż mogą być łatwo przeoczone, nawet przy wzrastającej dostępności badań neuroobrazowych. Krwotoki mózgowe rozwijają się niekiedy nawet przy nieuszkodzonych powłokach czaszki. Badanie neurologiczne poprzedzone starannym wywiadem wydaje się niezbędne i powinno być przeprowadzane przy każdym podejrzeniu urazu czaszkowo-mózgowego. W razie potrzeby powinna być możliwość szybkiego wykonania badania neuroobrazowego, niekiedy powtórzonego po 24 godzinach od incydentu lub też w razie zmiany stanu świadomości pacjenta. Czaszka jest to nierozciągalna struktura, która w razie krwawienia mózgowego lub też obrzęku warunkuje wzrost ciśnienia czaszkowo-mózgowego, co może okazać się dla pacjenta fatalne w skutkach.

Odpowiednia diagnostyka umożliwiająca wczesne rozpoznanie i wdrożenie skutecznej terapii wydaje się złotym standardem urazów czaszkowo-mózgowych. W każdym razie nawet błahy uraz czaszkowo-mózgowy nie powinien być lekceważony, lecz przy najcięższych nawet urazach nie należy tracić nadziei.

Rekonwalescencja, w tym rehabilitacja zaburzeń pamięci, trwa niekiedy długo, jest bardzo skomplikowana i kosztowna.