Autorzy brytyjscy przeprowadzili analizę odczuwania bólu i temperatury za pomocą kwestionariuszy behawioralnych wśród kohorty 28 pacjentów z otępieniem czołowo-skroniowym (N = 58, w wieku 52-84 lat, 25 kobiet) ze stwierdzoną patogeniczną mutacją genową C9 orf 72 i MAPT. Grupę tę porównywano z kohortą pacjentów z chorobą Alzheimera (N = 20, w wieku 53-74 lat, osiem kobiet). Dokonywano także morfometrii opartej na wokselach za pomocą MRI mózgowia. Zaburzenia czucia temperatury były bardziej powszechne niż zaburzenia odczuwania bólu. Stłumiona odpowiedź na ból i temperaturę była szczególnie związana z behawioralnym wariantem depresji czołowo-skroniowej oraz otępieniem semantycznym i chorobą Alzheimera. W morfometrii opartej na wokselach w grupie z otępieniem czołowo-skroniowym opaczne odczuwanie bólu i temperatury było związane z utratą substancji szarej, zwłaszcza w obrębie prawej wyspy oraz przedniej części kory płata skroniowego. Czucie i temperatura były także odczuwane nieprawidłowo u pacjentów z obecną mutacją C9 orf 72 i MAPT, co było związane specyficznie z atrofią jądra tylnego wzgórza. Autorzy sugerują użyteczność pracy we wcześniejszym rozpoznaniu schorzeń neurodegeneracyjnych.

Komentarz

Leczenie schorzeń neurodegeneracyjnych jest zadaniem niewdzięcznym, niekiedy mało satysfakcjonującym. Zazwyczaj jest możliwe tylko i aż zwalczenie zaburzeń nastroju i zachowania towarzyszących otępieniom. Jednak nie ma uznanego leczenia przyczynowego mogącego odwrócić przebieg choroby. Stąd wzrastający nacisk na wcześniejszą diagnostykę i terapię schorzeń w fazie przedklinicznej (mild cognitive impairment – MCI). W tej fazie tzw. łagodnych zaburzeń poznawczych istnieje możliwość stosowania leków mogących zachować lub przedłużyć funkcjonowanie mózgowia w zakresie domen poznawczych. Podejmowane są liczne próby lekowe z różnorodnymi substancjami mogącymi przeciwdziałać zaburzeniom pamięci i zachowania w procesach neurodegeneracyjnych. Promowane są także określone zachowania prozdrowotne (aktywność fizyczna, dieta, terapia schorzeń internistycznych, przeciwdziałanie stresom) mające zmniejszyć prawdopodobieństwo wystąpienia procesu otępiennego.

Niestety przed neurologią w dziedzinie terapii otępień najprawdopodobniej jest jeszcze bardzo daleka droga do przebycia.