Wyniki badania retrospektywnego przeprowadzonego na Tajwanie wskazują na istotny związek między urazowym uszkodzeniem mózgu a występowaniem dużej depresji, także choroby afektywnej dwubiegunowej. Dotychczas przeprowadzono niewiele takich badań, były one prowadzone wyłącznie w Skandynawii i wskazywały na powiązania między urazem mózgu a dużą depresją. Nie wykazano powiązań z występowaniem choroby afektywnej dwubiegunowej.

Autorzy omawianego artykułu słusznie zwracają uwagę, że w przypadku wystąpienia pourazowego epizodu depresji przyczyny wystąpienia zaburzenia afektywnego mogą mieć głównie charakter psychologiczny – reakcja na ból, upośledzenie funkcjonowania itp. Stwierdzenie związku między urazem a chorobą afektywną dwubiegunową w większym stopniu mogłoby wskazywać na powiązania o charakterze biologicznym.

Zakwalifikowano do badania 68 376 osób – wszystkich pacjentów z rejonu Tajwanu, którzy doznali urazu mózgu w latach 2000-2010. Z oceny wykluczono osoby, u których jeszcze przed urazem stwierdzano występowanie jakichkolwiek zaburzeń psychicznych lub nadużywanie substancji. Po uwzględnieniu różnych czynników, które mogłyby potencjalnie wpływać na wynik (w tym chorób współistniejących – jak się okazało, w badanej grupie było dużo osób z obturacyjną chorobą płuc), stwierdzono, że urazowe uszkodzenie mózgu istotnie wpływa zarówno na ryzyko pojawienia się pierwszego epizodu depresyjnego, jak i wystąpienia choroby afektywnej dwubiegunowej. W przypadku epizodu depresyjnego ryzyko jest największe w pierwszym roku po urazie, ale utrzymuje się na podwyższonym poziomie przez pięć lat, natomiast w przypadku choroby afektywnej dwubiegunowej ryzyko jest największe w drugim roku po urazie, w następnych latach nie różni się od tego w populacji ogólnej. Ryzyko wystąpienia zaburzeń afektywnych nie zależy od płci, zależy natomiast wprost proporcjonalnie od ciężkości urazu.

Zaobserwowana prawidłowość może wskazywać na jedną z potencjalnych dróg patogenetycznych powstawania zaburzeń afektywnych.