W dużym, populacyjnym badaniu obejmującym 31 tys. 769 osób w wieku 45-86 lat przeprowadzonym w Chinach badano wpływ czasu trwania i godzin snu. Stan kośćca określono za pomocą badania ultradźwiękowego kości piętowej. Wyniki tego badania kwalifikujące do grupy z osteoporozą wykazano u 14,2 proc. mężczyzn i 23,9 proc. kobiet. Przy uwzględnieniu innych potencjalnych czynników ryzyka rozwoju osteoporozy porównanie osób z czasem snu trwającego co najmniej dziewięć godzin z osobami śpiącymi w granicach siedmiu-ośmiu godzin zwiększało częstość osteoporozy o 40 proc. u mężczyzn i 20 proc. u kobiet. Mężczyźni, którzy zasypiali przed godziną 21.00, wykazywali zwiększone ryzyko osteoporozy o 43 proc. względem tych, którzy zasypiali między 21.00 i 23.00. Gdy poddano analizie sumaryczny wpływ czasu trwania snu oraz godziny zasypiania, okazało się, że oba te czynniki łącznie zwiększały ryzyko osteoporozy o 79 proc. u mężczyzn i 41 proc. u kobiet.

Komentarz

Badanie przynosi nieoczekiwane wyniki, gdyż sen nie był dotąd postrzegany jako czynnik ryzyka osteoporozy. Szczególnie trudno wyjaśnić, dlaczego osoby zasypiające wcześnie mają gorsze wyniki badania szkieletu. W czasie snu zwiększa się resorpcja kostna i teoretycznie ten fakt mógłby tłumaczyć uzyskane wyniki. Pozostaje jeszcze do wyjaśnienia, czy wyniki badań ultradźwiękowych w pełni mogą być przeniesione na wyniki densytometrycznych, stanowiących podstawę rozpoznania osteoporozy? Dlaczego badane cechy snu miały większy wpływ u mężczyzn? Czy opisane cechy snu przekładają się na częstość występowania złamań? Do ustalenia pozostaje także fakt, czy takie zależności dotyczą także rasy kaukaskiej, czy wiążą się z cechami rasy żółtej lub jakimiś zwyczajami związanymi z trybem życia lub kulturą chińską.