W jaki sposób powinna rozliczać koszty działalności spółka cywilna lekarzy, gdy jeden ze wspólników ma własną działalność i świadczy usługi na rzecz tej spółki? Problemem jest m.in. to, że spółka cywilna nie ma osobowości prawnej i nie płaci podatku dochodowego. Rozliczają go proporcjonalnie do swoich udziałów wspólnicy.

Jak zatem należy to zrobić w opisanej wyżej sytuacji?

Z takim pytaniem zwróciła się do fiskusa lekarka prowadząca w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej własny gabinet lekarski, w którym świadczy usługi medyczne. Równocześnie jest też wspólnikiem spółki cywilnej (NZOZ), której przedmiotem działalności są usługi lecznicze. Spółka ta ma trzech wspólników, których wkłady są równe, tj. po 33 proc. Na wykonanie usług leczniczych w NZOZ, który ma kontrakt z NFZ, składa się praca wielu osób, zarówno lekarzy, personelu, jak i sprzętu. Do realizacji kontraktu konieczny jest też zakup usług u podwykonawców. Takim podwykonawcą jest też lekarka, która podpisała (jako właściciel jednoosobowej działalności gospodarczej) z własną spółką umowę-zlecenie na świadczenie usług medycznych (lekarza medycyny pracy i lekarza medycyny rodzinnej). W ostatnim dniu każdego miesiąca lekarka wystawia fakturę za wykonywane usługi.

We wniosku o interpretację indywidualną zapytała organy podatkowe, czy faktura, którą wystawia jako przedsiębiorca na rzecz spółki stanowi w całości koszt spółki cywilnej. Czy należy go podzielić proporcjonalnie między wspólników?

Jej zdaniem wydatki te mogą być kosztem podatkowym dla spółki, a co za tym idzie – dla wszystkich jej wspólników, więc także dla niej. Mają bowiem związek z przychodem (umowa jest podpisywana po to, aby wykonać kontrakt z NFZ). W opisanej sytuacji nie ma zastosowania art. 23 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który wyłącza z kosztów uzyskania przychodów wartość własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci. W tym przypadku bowiem usługi na rzecz spółki cywilnej wykonywane są przez odrębnego przedsiębiorcę. Zakaz ujmowania takiej faktury w kosztach spółki zmusiłby ją jako wspólnika do podpisania umów z innymi podwykonawcami. Ich usługi mogłyby się okazać droższe i gorsze, co wyraźnie wpłynęłoby na sytuację finansową spółki.

Opinię fiskusa w tej sprawie wyraził dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 20 kwietnia 2016 roku (sygn. IBPB-1-1/4511-133/16/ZK). Zgodził się w niej ze stanowiskiem lekarki. Zauważył, że w sytuacji, gdy jeden ze wspólników, będący wspólnikiem spółki cywilnej, świadczy usługi dla tej spółki jako odrębny podmiot prowadzący działalność gospodarczą na własny rachunek, to transakcje zawierane ze spółką następują w oparciu o stosunek prawny łączący dwa odrębne podmioty gospodarcze, a nie stosunek oparty o umowę zawartą na podstawie przepisów prawa pracy.

Stwierdził, że wydatki spółki cywilnej na nabycie usług świadczonych przez lekarkę w ramach prowadzonej przez nią działalności gospodarczej mogą stanowić koszty uzyskania przychodów spółki, której jest ona wspólnikiem. Przy tym dla lekarki, która wnioskowała o interpretację, jako wspólnika spółki cywilnej wydatki te będą mogły stanowić koszty podatkowe, proporcjonalnie do jej udziału w zysku tej spółki.