Etiologia zaburzeń depresyjnych wieku podeszłego jest złożona i obejmuje wiele czynników biologicznych i psychospołecznych. Rozpatrując przyczyny choroby, należy brać pod uwagę:

• czynniki psychologiczno-społeczne związane ze starością,
• starzenie się organizmu, w tym mózgu, wraz z procesami neurodegeneracyjnymi, co przejawia się zaburzeniami psychoorganicznymi i wiąże się z organicznymi zaburzeniami nastroju,
• choroby somatyczne i ich leczenie,
• przebieg zaburzeń psychicznych, które rozpoczęły się we wcześniejszych etapach życia, i zmiany w ich obrazie psychopatologicznym.

Czynniki psychologiczno-społeczne

Okres starzenia się można rozpatrywać pod kątem ciągłości strat na poziomie biologicznym i społecznym. Człowiek stopniowo traci zdrowie i wydolność fizyczną. Różne drobne dolegliwości narastają, nakładają się na siebie, zmniejszając sprawność. Starzejąca się osoba zaczyna gorzej widzieć i słyszeć, wolniej chodzi, ma mniej siły. Dotychczas nie tylko niezależna, lecz również wspierająca innych, sama potrzebuje wsparcia i pomocy w prostych czynnościach, np. nie daje rady wnieść zakupów po schodach, nie może już prowadzić samochodu itp. Często staje się mniej atrakcyjna towarzysko, np. na skutek niedosłuchu nie może w pełni uczestniczyć w rozmowie przy stole albo w wyniku zaburzeń pamięci powtarza się. Z powodu obserwowanych zmian w swoim ciele czuje się coraz mniej atrakcyjna fizycznie. Dotyczy to także atrakcyjności seksualnej. Potrzeby seksualne w wieku podeszłym stanowią temat tabu, a jednak one istnieją, są realnie zaspokajane lub pozostają w sferze tęsknot i marzeń. Ich niespełnienie zmniejsza radość i obniża jakość życia.