Wprowadzenie

Zakażenie wirusem mięczaka zakaźnego jest stosunkowo częstym schorzeniem u dzieci w przedziale wiekowym od 2 do 10 roku życia. Zdecydowanie rzadziej infekcje dotyczą niemowląt oraz osób dorosłych; wtedy zazwyczaj są związane z chorobami obniżającymi odporność (AIDS, stan po przeszczepach narządów).

Wirus mięczaka zakaźnego (MCV – molluscum contagiosum virus) należy do rodziny Poxviridae (grupa wirusów ospy). Występują cztery podtypy MCV – 1-4. Najczęstszy jest podtyp 1, natomiast podtyp 2 spotykany jest częściej w zakażeniach przenoszonych drogą płciową.

Przebieg choroby

Okres wylęgania trwa od 2 tygodni do 6 miesięcy. Tak długi i różny okres ujawnienia objawów choroby często nie pozwala na uchwycenie źródła infekcji. Zakażenie następuje drogą bezpośrednią (skóra do skóry), za pośrednictwem wspólnych przedmiotów (ubrania, ręczniki, gąbki) lub w procesie autoinokulacji. W ostatnich latach obserwujemy związek zachorowania z chodzeniem na basen, chociaż to źródło zakażenia nie zostało potwierdzone.

Wirus mięczaka zakaźnego wnika do naskórka i lokalizuje się w żywych keratynocytach (warstwa podstawna). W komórkach warstwy podstawnej dochodzi do namnażania się wirusa. W obrazie histopatologicznym tego procesu stwierdza się ciałka mięczakowe (c...