ŚWIĄTECZNA DARMOWA DOSTAWA od 20 grudnia do 8 stycznia! Zamówienia złożone w tym okresie wyślemy od 2 stycznia 2025. Sprawdź >
Idealna klinika
Przepis na superszpital
Opracowała: Iwona Dudzik
Oddział Nefrologii, Transplantologii i Chorób Wewnętrznych SPSK im. Andrzeja Mielęckiego SUM w Katowicach kierowany przez prof. Andrzeja Więcka zdobył 17 proc. głosów i tym samym zwyciężył w naszym plebiscycie na najlepszą klinikę nefrologiczną (awans z piątego miejsca w 2012 r.). Drugie miejsce należy do Kliniki Nefrologii Uniwersyteckiego Szpitala we Wrocławiu (prof. Marian Klinger – 13 proc., awans z trzeciego miejsca). Na trzecim miejscu uplasowała się Klinika Nefrologii CZD (prof. Ryszard Grenda – 10 proc.).
Prof. dr hab. med. Andrzej Więcek, kierownik Kliniki Nefrologii, Transplantologii i Chorób Wewnętrznych SPSK im. Andrzeja Mielęckiego Śląskiego Uniwersytetu Medycznego w Katowicach:
Klinika, którą kieruję od października 2000 roku, jest bardzo złożonym organizmem. Na nasz sukces ma wpływ wiele czynników, takich jak praca lekarzy, zespołu pielęgniarek, techników, a także pracowników laboratorium. Na sukces jednostki składa się również dobra współpraca z władzami szpitala, uczelnią oraz liczne kontakty z ośrodkami zagranicznymi. Funkcją kierownika kliniki jest dobre kierowanie zespołem, co czasami może przypominać dyrygenta w orkiestrze, w której często gra również wiele wybitnych indywidualności.
W naszej klinice bardzo ważne jest zaangażowanie pracowników w codzienną pracę.
Motto, którym kieruję się jako kierownik kliniki, to pozytywne motywowanie do pracy, poprzez zachęty, nie zaś ścisłe kontrolowanie lub wręcz wymuszanie działań. To wymaga zdyscyplinowanego i bardzo dojrzałego zespołu, w którym każdy chce dać z siebie to co najlepsze, a nie postępować jedynie w sposób minimalistyczny, w następstwie nakazu czy jedynie wypełniania obowiązków.
Jak buduje się taki zespół? Trzon kliniki stanowią doświadczeni specjaliści, którzy pracują tu od wielu lat. Ich zadaniem jest szkolenie młodszych kolegów, z których większość po uzyskaniu specjalizacji (przeważnie również stopnia naukowego doktora) podejmuje pracę poza kliniką.