MT: Od 2012 roku obowiązkiem każdego oddziału szpitalnego jest ocena stanu odżywienia pacjenta. W jakim stopniu ten obowiązek jest realizowany?

Dr hab. Jacek Sobocki: Obowiązek oceny stanu odżywienia jest realizowany w zakresie wymaganym przez NFZ, czyli wypełniany jest druk oceny stanu odżywienia u każdego pacjenta przyjmowanego do szpitala. Nawet prawidłowe rozpoznanie niedożywienia rzadko powoduje jednak rozpoczęcie leczenia żywieniowego. Jak słaby jest poziom żywienia w szpitalach, pokazują choćby liczne fora internetowe prześcigające się w zamieszczaniu zdjęć nieapetycznie wyglądających posiłków szpitalnych. Ich smak i zapach możemy sobie wyobrazić. Wartość odżywcza również pozostawia wiele do życzenia, a co dopiero mówić o bardziej zaawansowanych technikach, jak fortyfikacja diety albo sztuczne żywienie.

MT: Jaki jest tego powód?

J.S.: W Polsce od lat są pełne możliwości leczenia żywieniowego na najwyższym poziomie. Dotyczy to zarówno dostępności preparatów i sprzętu na rynku, jak i finansowania tego leczenia ze środków publicznych. Niestety bardzo niska jest świadomość tego, jak niedożywienie wpływa na proces leczenia i jak należy leczyć żywieniowo.

MT: Szacuje się, że co dziesiąty chory powinien mieć je włączone.

J.S.: Potrzeby są ogromne. Według Narodowego Instytutu Zdrowia Publicznego w Polsce rocznie jest hospitalizowanych prawie 7 mln chorych. Niedożywienie wykrywa się nawet u co trzeciego pacjenta. Co dziesiąty przyjmowany do szpitala pacjent powinien mieć niezwłocznie rozpoczęte leczenie żywieniowe równocześnie z leczeniem choroby podstawowej. Tymczasem nie tylko nie otrzymują odpowiedniej terapii, ale w trakcie hospitalizacji rośnie procent chorych niedożywionych, w niektórych schorzeniach nawet dwukrotnie. Niedożywienie szpitalne wynika częściowo z braku skutecznego żywienia, a częściowo z samej choroby.