Na podstawie wyników przeprowadzonych do tej pory badań klinicznych wiadomo, że terapia skierowana na obniżenie stężenia cholesterolu LDL przynosi korzyści w postaci zmniejszenia ryzyka rozwoju choroby wieńcowej. Wpływ na ryzyko wieńcowe pozostałych frakcji lipidów – triglicerydów (TG) i cholesterolu HDL oraz apolipoprotein A1 i B (apo A1 i apo B), długo pozostawał dyskusyjny. Wyniki wielu badań wskazywały na dodatnią korelację pomiędzy stężeniem TG a zachorowaniem na schorzenia układu krążenia oraz odwrotną zależność pomiędzy stężeniem cholesterolu HDL a ryzykiem sercowo-naczyniowym. Jednak w większości dużych badań obserwacyjnych nie uwzględniano wpływu innych niż LDL frakcji lipidowych na otrzymane wyniki. Istnieją natomiast jednoznaczne dowody na to, że obniżenie stężenia LDL cholesterolu powoduje redukcję ryzyka sercowo-naczyniowego.

Wyniki badań epidemiologicznych i badań ze statynami, z zastosowaniem angiograficznych lub klinicznych punktów końcowych, potwierdzają, że redukcja LDL jest pierwszorzędnym celem prewencji chorób układu krążenia.

Statyny są wobec tego lekami pierwszego wyboru w grupie chorych z dyslipidemią, ich wpływ na redukcję ryzyka sercowo-naczyniowego jest niekwestionowany i najlepiej udokumentowany.

Metaanalizy wielu badań ze statynami wykazały zależną od dawki, względną redukcję ryzyka sercowo-naczyniowego wraz z obniżeniem wartości LDL cholesterolu. Obniżenie cholesterolu LDL o 1 mmol/l wiąże się ze spadkiem śmiertelności sercowo-naczyniowe...

Jednak u części chorych leczonych statynami ryzyko incydentów wieńcowych pozostaje wysokie (tzw. ryzyko rezydualne). Jedną z jego przyczyn może być aterogenna frakcja lipoprotein bogatych w triglicerydy (TRL, trigliceride rich lipoprotein).