MT: Istnieje szereg leków na nadciśnienie: inhibitory konwertazy angiotensyny, sartany, β-adrenolityki, α-adrenolityki, diuretyki oraz antagoniści wapnia i inne. Dobór farmakoterapii to dziś dla lekarza duże wyzwanie.

Dr Małgorzata Koziarska-Rościszewska: W obrębie tych grup możemy stosować monoterapię albo terapie skojarzone. Dobór wynika z obrazu klinicznego, wieku pacjenta, chorób współistniejących oraz wartości ciśnienia, jakie chcemy uzyskać. Każdy przypadek jest inny. Dla lekarzy to olbrzymie wyzwanie, ale mają do dyspozycji wytyczne towarzystw naukowych. Posługując się algorytmami, lekarzowi łatwiej jest dobrać terapię, oczywiście indywidualizując zalecenia. Może się zdarzyć, że pacjent nie toleruje danej substancji albo w określonej sytuacji klinicznej lek jest przeciwwskazany, np. nie każdy można zastosować u kobiet w ciąży. Dlatego problem jest dwutorowy, z jednej strony dotyczy doboru leków, uwzględniającego wskazania, przeciwwskazania i indywidualną reakcję, z drugiej – stosowania się do zaleceń przez pacjenta (compliance).

W leczeniu nadciśnienia bardzo ważne są też niefarmakologiczne aspekty terapii, na które składają się: redukcja masy ciała, aktywność fizyczna, rzucenie palenia. Z mojej praktyki lekarskiej wynika, że modyfikacja stylu życia to jedno z trudniejszych zaleceń.

MT: Dlaczego jedynie u nielicznych pacjentów, mimo terapii, udaje się unormować wartości ciśnienia tętniczego?

M.K.-R.: Według badań tylko w przypadku 2-17 proc. osób z rozpoznanym nadciśnieniem tętniczym można mówić o sukcesie zastosowanej terapii, tzn. osiągnięciu wartości poniżej 140/90 mmHg. Na trudności z leczeniem składa się szereg przyczyn. Zacznijm...