Koncepcja transformacji ochrony zdrowia z uwzględnieniem wartości dla pacjenta ma już ponad 20-letnią historię. Ten model transformacji (VBHC − value based health care) wzbudza cały czas zainteresowanie na całym świecie. Z roku na rok zyskuje coraz liczniejsze grono zwolenników. Jej uniwersalny charakter najlepiej potwierdzają rezultaty prezentowane na dorocznej konferencji Międzynarodowego Konsorcjum Mierzenia Wyników w Służbie Zdrowia, która w 2024 r. odbyła się w Amsterdamie, gdzie przedstawiono dane zarówno z prywatnych, jak i publicznych szpitali. Zaprezentowane osiągnięcia pochodziły z pojedynczych jednostek, niewielkich organizacji, a także z całych krajowych systemów ochrony zdrowia.

Podczas inauguracyjnego wykładu prof. Elizabeth Teisberg, współtwórczyni koncepcji VBHC, zwróciła uwagę na trzy aspekty związane z polepszaniem opieki zdrowotnej. Po pierwsze na pomiar całego panelu wyników i wskaźników dotyczących chorego (PROMS, PREMS − narzędzia pomiaru satysfakcji i doświadczenia pacjenta w procesie leczenia i kontakcie z systemem ochrony zdrowia), a nie procesu. Po drugie wskazała na potrzebę tworzenia coraz głębszych relacji z pacjentami. Po trzecie − że realizacja programów poprawiających opiekę będzie się wiązała z przekraczaniem granic. Nie należy akceptować zaistniałej sytuacji. Wdrożenie jest związane z przełamywaniem tradycyjnych schematów działania − trzeba się im przeciwstawiać. Zwiększenie udziału pacjentów i ich rodzin oraz opiekunów w dokonywanych zmianach doprowadzi szybciej do ulepszania systemu ochrony zdrowia. Opieka powinna być efektywna dla pacjenta, a nie dla systemu. Wsłuchanie się w głos pacjentów i ich rodzin prowadzi do osiągnięcia trwałych rezultatów. Rodziny i opiekunowie najlepiej znają potrzeby oraz oczekiwania pacjentów i ich udział w procesie zmiany ułatwi zdefiniowanie planowanych ulepszeń opieki. Pacjent jest najlepszym ekspertem. Pomiar całego panelu wskaźników pozwoli na zidentyfikowanie rozbieżności pomiędzy oczekiwaniami pacjenta a wynikiem klinicznym procesu. Ponieważ za każdym zakończonym sukcesem programem stoi zespół, a nie pojedyncza osoba, ważne są relacje w tym zespole. Lider powinien kreować relacje, wdrażać nowe sposoby komunikacji i zachęcać do nauki. Programy edukacyjne są potrzebne nie tylko profesjonalistom, ale też pacjentom i ich rodzinom.