Nad czas stracony nic bardziej nie boli

Michał Anioł

Badanie radiologiczne coraz częściej staje się momentem zwrotnym w procesie terapeutycznym pacjenta, w którym dalsze postępowanie zależy od wyniku badania obrazowego. To, jakim torem potoczy się dalej terapia, zależy od otrzymanego od radiologa wyniku. Odpowiedzialność, jaka spoczywa na radiologach, wzrasta w stanach nagłych. Kluczowe są obecność lekarza w pracowni podczas badania, jego szybki opis, kontakt z lekarzem kierującym pacjenta do pracowni i ewentualne poszerzenie badania natychmiast, gdy się okaże, że zakres lub protokół badania nie uwidacznia patologii. Lekarz prowadzący często nie wie, z jaką patologią kieruje pacjenta na badanie TK, i wpisuje w skierowaniu rozpoznanie wstępne. Dlatego obecność lekarza podczas badań w stanach nagłych jest niezbędna, aby natychmiast poszerzyć badanie o fazy i zakres uwidaczniający patologię bez jakiejkolwiek straty czasu.

Ostre rozwarstwienie aorty typu A według klasyfikacji Stanford jest stanem nagłym wymagającym jednoznacznych decyzji, które trzeba podejmować błyskawicznie. Według statystyk w ciągu pierwszych dwóch dób śmiertelność wynosi 1%/h, więc łatwo sobie wyobrazić, że odraczanie operacji o każdą godzinę jest związane z realną groźbą zgonu pacjenta. Co równie istotne, zwykle jest to proces do pewnego momentu postępujący wzdłuż aorty dystalnie oraz proksymalnie od miejsca, w którym miał swój początek, i obejmujący najczęściej naczynie odchodzące w danym miejscu od aorty. Może powodować hipoperfuzję danych narządów: zawał mięśnia sercowego, udar niedokrwienny ośrodkowego układu nerwowego, niedokrwienie narządów jamy brzusznej, niedokrwienie kończyn. Im więcej uszkodzonych narządów, tym mniejsze prawdopodobieństwo pomyślnego zakończenia operacji.