Sympozjum: nefrologia

prof. dr hab. med. Andrzej Więcek

 W naj­now­szym nu­me­rze „Me­dy­cy­ny po Dy­plo­mie” znaj­dą Pań­stwo nie­zwy­kle in­te­re­su­ją­ce „Sym­po­zjum” po­świę­co­ne naj­bar­dziej ak­tu­al­nym i jed­no­cze­śnie kon­tro­wer­syj­nym za­gad­nie­niom współ­cze­snej ne­fro­lo­gii. I tak, ar­ty­kuł Tho­ma­sa Zel­le­ra do­ty­czy po­stę­po­wa­nia z cho­rym, u któ­re­go stwier­dza się he­mo­dy­na­micz­nie istot­ne zwę­że­nie tęt­ni­cy ner­ko­wej. Au­tor oma­wia za­rów­no za­kres ba­dań prze­sie­wo­wych i osta­tecz­nie po­twier­dza­ją­cych roz­po­zna­nie zwę­że­nia tęt­ni­cy ner­ko­wej, jak i za­sa­dy le­cze­nia far­ma­ko­lo­gicz­ne­go i in­ter­wen­cyj­ne­go. Jak za­uwa­ża w swo­im ko­men­ta­rzu prof. An­drzej Ja­nu­sze­wicz, za­sa­dy te są w du­żej mie­rze zgod­ne z wy­tycz­ny­mi przy­go­to­wa­ny­mi przez Gru­pę Ro­bo­czą Pol­skie­go To­wa­rzy­stwa Nad­ci­śnie­nia Tęt­ni­cze­go.

Hi­per­ka­lie­mia jest w ostat­nich la­tach przed­mio­tem szcze­gól­ne­go za­in­te­re­so­wa­nia w związ­ku z co­raz szer­szym za­sto­so­wa­niem w ne­fro­- i kar­dio­pro­tek­cji le­ków blo­ku­ją­cych układ re­ni­na­-an­gio­ten­sy­na­-al­do­ste­ron. Czę­sto za­le­ca się tak­że rów­no­cze­sne sto­so­wa­nie kil­ku le­ków wpły­wa­ją­cych na wy­da­la­nie po­ta­su z mo­czem, co w nie­któ­rych sy­tu­acjach kli­nicz­nych (np. u cho­rych w po­de­szłym wie­ku, cho­rych na cu­krzy­cę lub z ist­nie­ją­cą już nie­wy­dol­no­ścią ne­rek) mo­że do­pro­wa­dzić do wy­stą­pie­nia za­gra­ża­ją­cej ży­ciu hi­per­ka­lie­mii. Ma­nish M. So­od i wsp. oma­wia­ją w swo­im ar­ty­ku­le przy­czy­ny oraz spo­so­by za­po­bie­ga­nia i le­cze­nia hi­per­ka­lie­mii wy­stę­pu­ją­cej w wa­run­kach am­bu­la­to­ryj­nych. Jak to pod­kre­śla w ko­men­ta­rzu prof. Edward Fra­nek, nie­zwy­kle waż­ne jest, aby już w trak­cie do­bo­ru le­ków oce­nić ry­zy­ko hi­per­ka­lie­mii i li­czyć się z moż­li­wo­ścią wy­stą­pie­nia te­go po­wi­kła­nia u osób szcze­gól­nie do te­go pre­de­sty­no­wa­nych.

Cu­krzy­ca jest obec­nie naj­częst­szą przy­czy­ną prze­wle­kłej cho­ro­by ne­rek w schył­ko­wym sta­dium, dla­te­go też in­for­ma­cje na te­mat po­stę­po­wa­nia w cu­krzy­co­wej cho­ro­bie ne­rek (daw­niej ne­fro­pa­tii cu­krzy­co­wej) są tak istot­ne. Ak­tu­al­ne wy­tycz­ne do­ty­czą­ce te­go za­gad­nie­nia przed­sta­wia prof. Sta­ni­sław Cze­kal­ski. Zwra­ca uwa­gę na róż­ni­co­wa­nie z in­ny­mi prze­wle­kły­mi ne­fro­pa­tia­mi oraz ro­lę nad­ci­śnie­nia tęt­ni­cze­go, za­bu­rzeń li­pi­do­wych i ży­wie­nia w pro­gre­sji cu­krzy­co­wej cho­ro­by ne­rek.

Ar­ty­kuł Pe­te­ra A. McCul­lo­ugha sta­no­wi z ko­lei prze­gląd sta­nu wie­dzy na te­mat za­sto­so­wa­nia sta­tyn u pacjentów z prze­wle­kłą cho­ro­bą ne­rek. Ist­nie­ją wpraw­dzie do­wo­dy na dzia­ła­nia kar­dio­- i ne­fro­pro­tek­cyj­ne sta­tyn, rów­no­cze­śnie jed­nak prze­wle­kła cho­ro­ba ne­rek zwięk­sza ry­zy­ko wy­stą­pie­nia po­waż­nych dzia­łań nie­po­żą­da­nych tych le­ków. Sta­ty­ny nie są w związ­ku z tym jed­no­znacz­nie za­le­ca­ne u cho­rych z prze­wle­kłą cho­ro­bą ne­rek. Do­pie­ro wy­ni­ki du­żych, pro­wa­dzo­nych obec­nie ba­dań kli­nicz­nych, ta­kich jak SHARP i AU­RO­RA mo­gą przy­czy­nić się do roz­wia­nia wąt­pli­wo­ści.

Re­asu­mu­jąc, na­le­ży stwier­dzić, że za­po­zna­jąc się z tre­ścią przed­sta­wio­nych ar­ty­ku­łów bę­dą mie­li Pań­stwo do­sko­na­łą oka­zję do za­po­zna­nia się z te­ma­ta­mi i pro­ble­ma­mi do­ty­czą­cy­mi współ­cze­snej ne­fro­lo­gii. Wie­le zna­ków za­py­ta­nia cią­gle jed­nak po­zo­sta­je!

prof. dr hab. med. Piotr Zaborowski

Za­pra­szam do lek­tu­ry SYM­PO­ZJUM na str. 40

Artykuł z NEJM

Ar­ty­kuł Da­vi­da O. Freed­ma­na do­ty­czy pro­fi­lak­ty­ki za­cho­ro­wań na ma­la­rię w trak­cie krót­kich po­dró­ży. „New En­gland Jo­ur­nal of Me­di­ci­ne”, w któ­rym go opu­bli­ko­wa­no, jest jed­nym z naj­bar­dziej pre­sti­żo­wych cza­so­pism me­dycz­nych. Je­go lek­tu­rę po­le­cił mi ja­ko nie­zwy­kle cen­ną dla kli­ni­cy­sty mój wiel­ki Na­uczy­ciel za­wo­du le­kar­skie­go prof. Dy­mitr Alek­san­drow. Z wie­lo­let­niej per­spek­ty­wy, już ja­ko pro­fe­sor, mo­gę po­wie­dzieć, że w peł­ni miał ra­cję. Zna­ko­mi­te ar­ty­ku­ły re­dak­cyj­ne i prze­glą­do­we są pod­su­mo­wa­niem naj­now­szej wie­dzy, a co­ty­go­dnio­we omó­wie­nia kli­nicz­no­-pa­to­lo­gicz­ne przy­pad­ków z Mas­sa­chu­setts Ge­ne­ral Ho­spi­tal in­spi­ra­cją do prze­bu­do­wy my­śle­nia. Z peł­nym prze­ko­na­niem po­le­cam wszyst­kim Czy­tel­ni­kom, nie­za­leż­nie od ich spe­cjal­no­ści, lek­tu­rę prze­kła­dów ar­ty­ku­łów po­cho­dzą­cych z te­go cza­so­pi­sma. War­to!

dr hab. med. Adam Antczak

Zapraszam do lektury artykułu PREWENCJA MALARII U OSÓB PLANUJĄCYCH KRÓTKIE PODRÓŻE  na str. 83

Horyzonty medycyny

Ar­ty­kuł Naj­iba Rah­ma­na i Ro­ber­ta Da­vie­sa to pra­ca wy­wo­dzą­ca się z krę­gu pul­mo­no­lo­gii in­wa­zyj­nej. Jej prze­sła­niem jest za­chę­ta do sze­ro­kie­go sto­so­wa­nia to­ra­ko­sko­pii (wi­de­oto­ra­ko­sko­pii), któ­ra (ze wszyst­kich opi­sa­nych do­tych­czas tech­nik ba­daw­czych w dia­gno­sty­ce cho­rób opłuc­nej) cha­rak­te­ry­zu­je się naj­wyż­szą czu­ło­ścią dia­gno­stycz­ną. Au­to­rzy w swo­im ar­ty­ku­le za­war­li rów­nież wska­za­nia do do­opłuc­no­we­go sto­so­wa­nia le­ków fi­bry­no­li­tycz­nych oraz tech­ni­ki ob­li­te­ra­cji ja­my opłuc­no­wej w na­wra­ca­ją­cym pły­nie w opłuc­nej. Cie­ka­wą część tej pu­bli­ka­cji sta­no­wi omó­wie­nie pro­fi­li bak­te­rio­lo­gicz­nych ba­dań pły­nu z ja­my opłuc­nej i ich po­ten­cjal­ne zna­cze­nie ro­kow­ni­cze.

Za­pra­szam do lek­tu­ry ar­ty­ku­łu PO­STĘ­PY W ROZ­PO­ZNA­WA­NIU I LE­CZE­NIU CHO­RÓB OPŁUC­NEJ na str. 122