Farmakoterapia
Interakcje leków
prof. dr hab. n. med. Barbara Gawrońska-Szklarz1, dr hab. n. med. Monika Białecka2
Pomiędzy podanymi równocześnie lekami zawsze dochodzi do wzajemnego oddziaływania, czego wynikiem może być zmiana końcowego efektu działania każdego z nich. Interakcje często są efektem pożądanym i korzystnym, czasami jednak skutkują działaniem niepożądanym, a nawet toksycznym.
CELE ARTYKUŁU
Po przeczytaniu artykułu Czytelnik powinien umieć:
• rozpoznać czynniki zwiększające ryzyko wystąpienia interakcji lekowych
• wymienić leki stwarzające największe niebezpieczeństwo wystąpienia interakcji
• przedstawić mechanizm interakcji leków
Współczesna farmakoterapia wielu chorób zakłada podanie kilku leków równocześnie (politerapia) w celu uzyskania pożądanego efektu terapeutycznego. Natomiast jednoczesne stosowanie kilku leków (polipragmazja) bez racjonalnego uzasadnienia może być przyczyną działań niepożądanych, czasami groźnych dla życia chorego. Pomiędzy podanymi równocześnie lekami zawsze dochodzi do wzajemnego oddziaływania (interakcji), czego wynikiem może być zmiana końcowego efektu działania każdego z nich. Interakcje często są efektem pożądanym i korzystnym (np. zwiększenie siły działania leku), czasami jednak skutkują działaniem niepożądanym, a nawet toksycznym. Działania niepożądane leków są przyczyną hospitalizacji około 20-30% pacjentów, głównie osób starszych, u których częstość ich występowania jest o 15-20% wyższa w porównaniu z młodszą grupą wiekową. Do wzajemnego oddziaływania i niekorzystnych interakcji dochodzi nie tylko pomiędzy jednocześnie stosowanymi lekami, ale także pomiędzy lekiem syntetycznym i niektórymi preparatami ziołowymi (np. wyciąg z dziurawca), składnikami pożywienia (sok grejpfrutowy) czy używkami (kawa, alkohol, nikotyna).1,2
Klinicznie ważne są częste interakcje skutkujące działaniami niepożądanymi, czasami groźnymi dla życia pacjenta. Czas wystąpienia interakcji różni się w zależności od dawki, drogi podania, obecności aktywnych metabolitów oraz okresów biologicznego półtrwania leków włączonych do terapii (a zwłaszcza leku, który włączono do terapii jako ostatni), np. efekty kliniczne interakcji amiodaronu oraz niektórych benzodiazepin mogą utrzymywać się przez wiele dni od momentu zaprzestania terapii.2
W tabeli 1 podano czynniki zwiększające ryzyko interakcji lekowych.
Każdy lek może wchodzić w interakcje, ale nie wszystkie objawy kliniczne będące skutkiem powyższej reakcji są dla pacjenta niebezpieczne. Do leków stwarzających największe niebezpieczeństwo interakcji należą m.in. pochodne kumaryny, doustne leki przeciwcukrzycowe, niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ), digoksyna, leki moczopędne, przeciwarytmiczne, leki przeciwbakteryjne, przeciwgrzybicze, a także przeciwpadaczkowe.1-3