OPIS PRZYPADKU

Mężczyzna, 66 lat, leczony ambulatoryjnie z powodu osłabienia, braku łaknienia (bóle poposiłkowe, okresowe biegunki) i postępującej utraty masy ciała zgłaszał także przewlekłe objawy dyzuryczne (okresowo częste oddawanie moczu, bolesne parcie na pęcherz moczowy), jednak wyniki badań laboratoryjnych nie wskazywały na zakażenie układu moczowego. W badaniu przedmiotowym stwierdzano rozległy, wyczuwalny palpacyjnie guz w jamie brzusznej, a brzuch był niebolesny. Chory nie gorączkował. W chwili przyjęcia do szpitala w badaniach laboratoryjnych wykryto cechy niewielkiej leukocytozy i nieznacznie podwyższone stężenie dimera D, natomiast stężenie białka C-reaktywnego (CRP) i elektrolitów pozostawało w granicach normy. Prawidłowy był także obraz erytrocytów. Wykonano badanie USG jamy brzusznej, w którym nie stwierdzono zmian ogniskowych w narządach miąższowych (wątroba, śledziona, nerki). Nie zaobserwowano też wolnego płynu w jamie otrzewnej. Trzustka była niedostępna badaniu, położona głęboko i przesłonięta przez jelita. Podobnie nie udało się uwidocznić dużych naczyń. Stwierdzono pogrubienie echa krezki, zaś całe badanie określono w wyniku jako „trudne technicznie”. W związku z powyższym w celu wykluczenia procesu rozrostowego wykonano dwufazowe badanie metodą tomografii komputerowej (TK) (przed podaniem środka cieniującego i po podaniu), na podstawie którego rozpoznano tłuszczakowatość olbrzymią przestrzeni zaotrzewnowej (ryc. 1).^1-3