Farmakoterapia

Cykl „Farmakoterapia” koordynowany przez prof. dr. hab. n. med. Marka Droździka, Kierownika Katedry Farmakologii Pomorskiego Uniwersytetu Medycznego w Szczecinie

Interakcje leków ziołowych

dr n. med. Jarosław Woroń

Zakład Farmakologii Klinicznej Katedry Farmakologii Wydziału Lekarskiego UJ CM, Kraków

Klinika Intensywnej Terapii Interdyscyplinarnej UJ CM, Kraków

Adres do korespondencji: dr n. med. Jarosław Woroń, Zakład Farmakologii Klinicznej UJ CM, Szpital Uniwersytecki w Krakowie, ul. Śniadeckich 10, 31-531 Kraków; e-mail: j.woron@medi-pharm.nazwa.pl

Panuje powszechna opinia o bezpieczeństwie i nieszkodliwości leków ziołowych. Prowadzi to często do niedostatecznej czujności w zakresie ich potencjalnych interakcji i działań niepożądanych.

Mechanizmy interakcji lekowych

Współczesna farmakoterapia w większości przypadków opiera się na jednoczesnym stosowaniu kilku leków, które przy niewłaściwym skojarzeniu mogą indukować działania niepożądane, będące konsekwencją niekorzystnych interakcji. W każdym przypadku stosowania terapii skojarzonej musimy odpowiedzieć sobie na pytanie, czy mamy do czynienia z polifarmakoterapią, czy z polipragmazją, ponieważ nie są to równoznaczne określenia.

Politerapią nazywamy kojarzenie leków, które w wyniku synergizmu działania pozwala na poszerzenie efektu terapeutycznego bez równoczesnego, istotnego z klinicznego punktu widzenia, potęgowania ryzyka działań niepożądanych. Z kolei polipragmazja powinna być utożsamiana z jednoczesnym stosowaniem leków, które nie uzupełniają ani nie potęgują swojego efektu terapeutycznego, natomiast znacząco zwiększają ryzyko wystąpienia polekowych działań niepożądanych. Oprócz niezaprzeczalnych korzyści, jakie płyną z racjonalnego kojarzenia leków, a które związane są najczęściej z synergizmem terapeutycznym, nie możemy zapominać także o potencjalnych niebezpieczeństwach wynikających z niekorzystnych interakcji, jakie mogą zachodzić pomiędzy równocześnie stosowanymi lekami.

Istotnymi z praktycznego punktu widzenia czynnikami, które zwiększają ryzyko wystąpienia działań niepożądanych farmakoterapii w efekcie niewłaściwej politerapii, są:

  • brak wiedzy fachowych pracowników ochrony zdrowia na temat interakcji leków
  • leczenie pacjenta przez kilku lekarzy, którzy wzajemnie nie konsultują prowadzonej farmakoterapii
  • zjawisko samoleczenia, opartego najczęściej na informacjach z reklam kierowanych do pacjentów (przemawiają one wyłącznie językiem korzyści, nie informują zaś o potencjalnych zagrożeniach – dotyczy to także powszechnie stosowanych leków roślinnych i suplementów diety zawierających wyciągi roślinne)
  • brak nawyku czytania przez pacjentów ulotek dołączonych do leków, w których znajdują się informacje na temat potencjalnych interakcji o znaczeniu klinicznym
  • brak koordynacji farmakoterapii w ramach opieki lekarza rodzinnego nad pacjentem lub w ramach sprawowanej opieki farmaceutycznej w aptece.

Zjawisko niekorzystnych interakcji ma także istotne znaczenie w przypadku leków roślinnych. Powszechne jest przekonanie o bezpieczeństwie ich stosowania. Często prowadzi to do niedostatecznej czujności w zakresie potencjalnych działań niepożądanyc...

Pełna wersja artykułu omawia następujące zagadnienia:

Interakcje wybranych leków ziołowych

Suchy ekstrakt z dziurawca (Hyperici herba) indukuje aktywność izoenzymów CYP3A4, CYP2C9, CYP2C19 i P-gp. Ze względu na potencjalne możliwości zmniejszenia stężenia i skuteczności niektórych [...]

Zabiegi operacyjne a interakcje leków roślinnych

Należy pamiętać, że u pacjentów przed zabiegami operacyjnymi zaleca się odpowiednio wczesne odstawienie leków ziołowych, których stosowanie może wiązać się ze wzrostem [...]

Podsumowanie

Z przedstawionych informacji wynika jednoznacznie, że w praktyce klinicznej należy bezwzględnie brać pod uwagę interakcje, które mogą zachodzić pomiędzy lekami ziołowymi i suplementami diety [...]
Do góry