W związku z wydłużaniem się czasu życia wzrasta liczba osób zgłaszających się do lekarza z objawami niewydolności serca. Ważna jest wiedza, w jakich sytuacjach wskazana jest konsultacja kardiologiczna u pacjentów z podejrzeniem lub rozpoznaniem tej choroby.

Wprowadzenie

Niewydolność serca, podobnie jak nadciśnienie tętnicze, cukrzyca, choroba wieńcowa czy niewydolność nerek, jest chorobą przewlekłą. Częstość jej występowania w populacji wzrasta z wiekiem – w 7 dekadzie życia co 10 osoba ma objawy sugerujące niewydolność serca.

W związku z wydłużaniem się czasu życia zarówno mężczyzn, jak i kobiet w Polsce należy liczyć się ze stale wzrastającą liczbą osób zgłaszających się do lekarza z objawami niewydolności serca. Tak jak w przypadku wszystkich chorób przewlekłych, umiejętność diagnostyki i terapii niewydolności serca jest niezbędna dla wszystkich lekarzy, a szczególnie lekarza rodzinnego, internisty, lekarzy specjalistów węższych działów interny. Ze względu na częstość występowania choroby i wzrastającą liczbę chorych, opieki nad chorym z niewydolnością serca nie jest w stanie sprawować wyłącznie kardiolog. Istnieje ogromna presja chorych i ich rodzin, aby leczenie było prowadzone przez specjalistę, niezależnie od tego, czy jest to w sytuacji zdrowotnej danego pacjenta rzeczywiście niezbędne.

Nasuwa się zatem pytanie, w jakich sytuacjach pacjenta z podejrzeniem lub rozpoznaniem niewydolności serca należy kierować do kardiologa.

Diagnostyka przyczyny niewydolności serca

W przypadku ostrej niewydolności serca chory jest kierowany do szpitala, gdzie zazwyczaj ustalone jest rozpoznanie uwzględniające w miarę możliwości etiopatogenezę stwierdzanych objawów.

Znacznie większy problem diagnostyczny stanowią chorzy ambulatoryjni zgłaszający się z zespołem dolegliwości mogących wskazywać na objawy niewydolności serca, takich jak zwiększona męczliwość, obrzęki, duszność wysiłkowa. Jeśli w badaniu przedmiot...