Opis przypadku

Mężczyzna, lat 57, z nasilającym się bólem w klatce piersiowej zgłosił się na oddział ratunkowy. Po wykluczeniu niedokrwienia mięśnia sercowego (EKG, badania laboratoryjne) oraz przy braku patologii uwidocznionej na zdjęciu rentgenowskim klatki piersiowej wykonano angio-TK. Stwierdzono rozwarstwienie aorty na granicy łuku i aorty zstępującej, z wrotami na poziomie odejścia lewej tętnicy podobojczykowej. Chorego przyjęto w trybie natychmiastowym na leczenie zabiegowe. W warunkach hybrydowej sali operacyjnej z dostępu przez prawą tętnicę udową implantowano stentgraft 40/200. Pokryto w całości obszar rozwarstwienia oraz tętnicę podobojczykową lewą. W okresie okołozabiegowym nie odnotowano powikłań, poza jednorazowym wzrostem temperatury do 38°C i zwiększeniem markerów stanu zapalnego. Włączono antybiotykoterapię. Pacjenta wypisano do domu w czwartej dobie pozabiegowej. Kontrolne badanie angio-TK po 12 miesiącach wykazało długoterminową skuteczność zabiegu – nie ma objawów choroby (ryc. 1-3).

Wprowadzenie

Nawet poszerzona aorta zstępująca ze względu na położenie może być oceniona jako całkowicie prawidłowa struktura na zdjęciu rentgenowskim, a rozwarstwienie ściany w nieposzerzonej aorcie zstępującej jest najzwyczajniej niewidoczne. Po wykluczeniu w badaniach laboratoryjnych cech niedokrwienia mięśnia sercowego lub zatorowości nadal nie wiadomo jednak, co jest przyczyną dolegliwości, z którymi zgłosił się pacjent.

Jeśli pomyślimy o patologii aorty zstępującej?

Po wykluczeniu najczęstszych przyczyn bólu w klatce piersiowej postępowaniem z wyboru powinna być tomografia komputerowa (TK). Jeśli skierujemy pacjenta na TK klatki piersiowej, wykonywane jest ono wówczas podstawowym protokołem, który oznacza grubszą warstwę rekonstruowaną oraz podanie środka cieniującego w standardowej objętości (ok. 1 ml/kg m.c.) i ze standardową prędkością (ok. 2,5-3 ml/s). Może to jednak nie wystarczyć do wykrycia i pełnej oceny rozległości patologii aorty.