Program edukacyjny: gastroenterologia
Program edukacyjny: Gastroenterologia
prof. dr hab. med. Mirosław Jarosz
Opis przypadku
22-letni mężczyzna zgłosił się na konsultację z powodu występujących od około pół roku uporczywych nudności, okresowych wymiotów i sporadycznie pojawiającego się bólu lub dyskomfortu w nadbrzuszu. Objawom tym towarzyszyło gorsze niż zazwyczaj łaknienie. Pacjent schudł w tym czasie około 2 kg. Opisane objawy były poprzedzone tygodniowym epizodem biegunki (6-8 cuchnących tłuszczowych stolców bez krwi w ciągu doby) z gorączką 38oC.
W pierwszym okresie lekarz rodzinny rozpoznał dyspepsję czynnościową i rozpoczął leczenie inhibitorami pompy protonowej (IPP), bez efektu klinicznego. Następnie wykonano gastroskopię, w której stwierdzono zmiany zapalne w antrum (przekrwienie, pojedyncze nadżerki), a za pomocą testu urazowego wykryto zakażenie Helicobacter pylori. Zastosowano eradykacyjne (IPP, amoksycyklina 2 × 1000 mg/24 h, klarytromycyna 2 × 500 mg/24 h). Uzyskano eradykację bakterii H. pylori (test oddechowy ujemny po 4 tygodniach od zakończenia leczenia), lecz nadal utrzymywały się objawy kliniczne. Podjęto następnie próbę leczenia metoklopramidem 3 × 10 mg/24 h, co przyniosło po 2 tygodniach niewielką poprawę kliniczną. Na tym etapie wykonano USG jamy brzusznej (nie obserwowano zmian) i inne badania laboratoryjne. Morfologia: erytrocyty 4 400 000 mm3 (norma: 4 000 000 mm3), leukocyty 5600 mm3 (norma: 4000-9000 mm3), mocznik 36 mg/dl (norma: 20-50 mg/dl), glukoza 76 mg/dl (norma: 70-100 mg/dl). Elektrolity: Na 134 mmol/l (norma: 136-145 mmol/l), K 4,3 mmol/l (norma: 3,5-5,1 mmol/l) i badanie moczu prawidłowe. Trzykrotne badanie na obecność pasożytów było negatywne (nie wykryto jaj pasożytów ani cyst Giardia intestinalis w stolcu). Posiewy kału w kierunku pałeczek Salmonella i Shigella negatywne. Przez następne 2-3 miesiące chory był poddany psychoterapii, która nie wpłynęła jednak w istotny sposób na dolegliwości.