W SKRÓCIE

Potomstwo kobiet, które w czasie ciąży chorowały na cukrzycę, obarczone jest dużym ryzykiem rozwoju cukrzycy przed osiągnięciem wieku rozrodczego. Tę swoistą zależność między ciążą a cukrzycą określić można mianem błędnego koła. Cykl inicjują wciąż nowe przypadki cukrzycy, będące wynikiem narastającego problemu otyłości wśród młodzieży. Aby przerwać błędne koło, potrzebne są rozwiązania dotyczące zapobiegania cukrzycy, opóźniania momentu jej wystąpienia oraz regulacji glikemii w okresie ciąży.

Wprowadzenie

Określenie „błędne koło”^1,2 odnosi się do zwiększonego ryzyka otyłości^3,4 i cukrzycy^5,7 przed osiągnięciem wieku rozrodczego u potomstwa płci żeńskiej kobiet z cukrzycą w czasie ciąży. Nie jest to cykl zamknięty, lecz ciągle poszerzający się krąg, ponieważ poprzedzająca jego rozwój ciąża powikłana cukrzycą jest warunkiem wystarczającym, choć niekoniecznym do uruchomienia błędnego koła w którymkolwiek pokoleniu. Krąg ten nie jest zamknięty dla potomstwa, któremu zależy na wyrwaniu się z niego. Konieczne jest znalezienie rozwiązań, które pozwoliłyby uniknąć cukrzycy w czasie ciąży córkom kobiet z cukrzycą.

Odległe następstwa wpływu cukrzycowego środowiska wewnątrzmacicznego na potomstwo zostały szczegółowo opisane zarówno u ludzi,^2,4,6,10,11 jak i u zwierząt.^8,9 U potomstwa wywodzącego się z populacji o bardzo dużym ryzyku cukrzycy typu 2 dochodzi do rozwoju otyłości³ i cukrzycy⁵ w młodym wieku, a u kobiet zwiększone jest prawdopodobieństwo cukrzycy w czasie ciąży.¹² Ta predyspozycja do rozwoju cukrzycy została szczegółowo przebadana u Indian Pima zamieszkujących Arizonę,² ponieważ jednak w innych populacjach rozpowszechnienie cukrzycy typu 2 wzrasta we wszystkich grupach wiekowych,^13-15 istnienie wspomnianej predyspozycji będzie można niewątpliwie wykazać w całym naszym społeczeństwie.

Dzieci w populacjach obciążonych mniejszym ryzykiem cukrzycy typu 2 mogą wprawdzie przez pierwsze dwie dekady życia nie spełniać kryteriów rozpoznania cukrzycy, ale obserwuje się u nich częstsze upośledzenie tolerancji glukozy.16 Co ciekawe, w prz...

Dlaczego tak się dzieje?

Już w 1954 r. Pedersen18 wysunął hipotezę, że hiperglikemia u matki jest przyczyną dużego stężenia insuliny i glukozy we krwi płodu, czego następstwem jest makrosomia płodu i noworodka. Trzydzieści pięć lat później Metzger i wsp.4 oraz Silverman i...