W SKRÓCIE

Na światowym rynku farmaceutycznym dostępnych jest pięć inhibitorów pompy protonowej: esomeprazol, lanzoprazol, omeprazol, pantoprazol i rabeprazol. Stosuje się je przede wszystkim w łagodzeniu dolegliwości i leczeniu choroby refluksowej przełyku oraz choroby wrzodowej żołądka i dwunastnicy, a także w eradykacji Helicobacter pylori, w profilaktyce i terapii uszkodzeń przewodu pokarmowego u chorych przyjmujących niesteroidowe leki przeciwzapalne, leczeniu chorób wywołanych nadmiernym wydzielaniem żołądkowym, np. zespołu Zollingera-Ellisona, oraz nieżylakowych krwawień z górnego odcinka przewodu pokarmowego lub dyspepsji czynnościowej. Mechanizmem patofizjologicznym odpowiedzialnym za efekt terapeutyczny inhibitorów pompy protonowej jest silne hamowanie wydzielania kwasu solnego w żołądku. Poszczególne inhibitory pompy protonowej różnią się profilem farmakokinetycznym i farmakodynamicznym, interakcjami z żywnością i lekami zobojętniającymi, skutecznością kliniczną oraz prawdopodobieństwem oddziaływania z innymi lekami. Często różnice te są nieznaczne i nie w każdym przypadku wyjaśniono, czy mają one znaczenie kliniczne. W przypadku złagodzenia dolegliwości i odsetka wyleczeń choroby refluksowej przełyku wydają się nieistotne. Wybór konkretnego inhibitora pompy protonowej zależy od interpretacji klinicznego znaczenia różnic między tymi lekami, wskazań, w których poszczególne leki zostały zarejestrowane przez organy prawne, wiarygodności danych i badań klinicznych, w których oceniano poszczególne leki, oraz kosztów leczenia.

Wprowadzenie

Inhibitory pompy protonowej znacznie silniej niż antagoniści receptorów histaminowych H₂ zmniejszają wydzielanie kwasu solnego w żołądku zarówno podstawowe, jak i po pobudzeniu. Na ogół więc są skuteczniejsze w łagodzeniu dolegliwości i leczeniu zapalenia przełyku u pacjentów z chorobami związanymi z zaburzeniami wydzielania żołądkowego, np. chorobą refluksową przełyku lub chorobą wrzodową. Skutecznie leczą także owrzodzenia żołądka i dwunastnicy. W przeciwieństwie do antagonistów receptorów H₂ nie rozwija się tolerancja na inhibitory pompy protonowej, a nawrót dolegliwości po przerwaniu terapii zdarza się znacznie rzadziej i w praktyce dotyczy tylko chorych niezakażonych H. pylori. W trakcie leczenia inhibitorami pompy protonowej obserwuje się umiarkowany, odwracalny wzrost stężenia gastryny, który stanowi fizjologiczną konsekwencję zahamowania wydzielania kwasu solnego.

Na świecie na receptę dostępnych jest pięć doustnych inhibitorów pompy protonowej: esomeprazol, lanzoprazol, omeprazol, pantoprazol i rabeprazol. W USA omeprazol można kupić bez recepty. W artykule porównano farmakokinetykę, farmakodynamikę, skute...