Być lekarzem

O rozwoju zawodowym i stawaniu się profesjonalistą

David T. Stern, MD, PhD

Maxine Papadakis, MD

Departments of Internal Medicine and Medical Education, University of Michigan Medical School and the Veterans Affairs Ann Arbor Healthcare System – both in Ann Arbor (D.T.S.); Office of the Dean, Student Affairs, Department of Internal Medicine, University of California, San Francisco; Veterans Affairs Medical Center – both in San Francisco (M.P.)
The Developing Physician – Becoming a Professional The New England Journal of Medicine 2006;355:1794-9

Adres do korespondencji: Dr. Stern at the University of Michigan Medical School, 300 N. Ingalls, Rm. 7E02, Ann Arbor, MI 48109, or at dstern@umich.edu.

W SKRÓCIE

Wszyscy zastanawiamy się czasem nad naszą edukacją i czujemy, że w jakiś sposób ze studentów medycyny staliśmy się doświadczonymi lekarzami opiekującymi się chorymi. Przez lata zdobywaliśmy wiedzę i umiejętności niezbędne w tym zawodzie, a integralną częścią nauki było naśladowanie wzorców oraz rozwój metodą prób i błędów. Wielu z nas wciąż pracuje nad sobą i stara się poszerzać profesjonalne umiejętności zawodowe, ale podstawą jest wiedza zdobyta na uczelni i podczas stażu. W ciągu ostatnich kilku lat istotnie zmieniły się warunki szkolenia podyplomowego, zasadne będzie więc pytanie, czy wciąż uczymy naszych studentów i rezydentów zachowań i postaw, których sami poszukiwalibyśmy, korzystając z opieki medycznej.

Wpajając studentom system podstawowych zasad musimy uwzględniać realia, w jakich będą pracować i odpoczywać.1-4 Proces nauczania nie może zachodzić tylko na wykładach, ćwiczeniach, zajęciach w laboratorium i na oddziałach, składają się nań również rozmowy na korytarzu, dowcipy opowiadane w bufecie czy opowieści o niewiarygodnych przypadkach snute w drodze na parking. Szeroko pojęte nauczanie zakłada trzy zasadnicze obszary oddziaływań: określenie celów i oczekiwań, zapewnienie doświadczenia praktycznego oraz ocenę kompetencji (tab. 1).5,6 Poszczególne opracowania naukowe poświęcone kształceniu zawodowemu skupiają się zwykle na jednym z tych aspektów,7 spójny program nauczania wymaga natomiast uwzględnienia wszystkich trzech.

Określenie celów i oczekiwań

Kiedy sięgamy pamięcią wstecz do trzeciego roku studiów i wspominamy swój pierwszy dzień na oddziale, prawdopodobnie wciąż czujemy tamten niepokój i niepewność. Każdy nowy blok kliniczny wymagał dostosowania się do nowych reguł, nowych norm dotyczących zachowań i nowego personelu, z którym przyszło nam pracować. Kiedy student medycyny może ujawnić pacjentowi wyniki badania? Jak ma się zachować, jeśli dostrzeże nieistotną klinicznie pomyłkę? Czy rezydent może odejść od chorego w stanie krytycznym, bo oczekują go kolejni planowi pacjenci?

Większość tych niepisanych reguł poznajemy niestety dopiero wtedy, kiedy którąś niechcący pogwałcimy. Dlatego tak sensowne wydaje się określenie celów i oczekiwań; przy odpowiedniej motywacji jest to działanie wystarczające. Dzięki takim inicjatyw...

Zapewnianie doświadczenia praktycznego

Do końca lat 70. ub. wieku w ramach studiów medycznych nie nauczano formalnie etyki zawodowej, zasad profesjonalnego działania ani humanitaryzmu.13 Od tego czasu opracowano innowacyjne programy obowiązkowych ćwiczeń poświęconych kwestiom profesjon...

Pełna wersja artykułu omawia następujące zagadnienia:

Ocena rezultatów

Najjaśniej nawet wyrażone oczekiwania i najlepsze doświadczenia nie dają gwarancji profesjonalnego rozwoju. Obowiązkiem nauczyciela jest sprawdzanie, na ile uczniowie przyswoili sobie wiedzę, [...]

Uczenie profesjonalizmu

Nauczyciele uczelni medycznych muszą stawiać wymagania, dawać możliwość zdobycia doświadczenia i oceniać postępy. Wymagania dotyczące oczekiwanego profesjonalizmu muszą być jasno sformułowane i racjonalnie [...]

Do góry