W SKRÓCIE

Ostatnie badania kliniczne zgodnie wykazały, że obniżenie stężenia cholesterolu frakcji LDL do bardzo niskiego poziomu może istotnie zmniejszyć chorobowość i śmiertelność z przyczyn sercowo-naczyniowych. W terapii hipolipemizującej jako leki z wyboru stosuje się statyny, które są skuteczne i bezpieczne. Spośród wielu dostępnych preparatów za najskuteczniejsze uważa się atorwastatynę i rosuwastatynę (niezarejestrowane w Polsce), a w dalszej kolejności simwastatynę. Poważne działania niepożądane statyn występują rzadko, głównie są to zaburzenia funkcji wątroby i mięśni szkieletowych. Ich ryzyko wzrasta przy stosowaniu dużych dawek lub równoległym podawaniu leków metabolizowanych na tym samym szlaku metabolicznym enzymów związanych z cytochromem P450. U pacjentów, u których nie uzyskano adekwatnego obniżenia stężenia LDL za pomocą leczenia statyną o umiarkowanej sile działania, można stopniowo zwiększyć dawkę wyjściowego leku, zastosować leczenie skojarzone starannie monitorując działania niepożądane albo przejść na silniejszej działającą statynę w mniejszej dawce. Wybór strategii zależy od wymaganego stopnia redukcji stężenia LDL, bezpieczeństwa, kosztów terapii i współpracy pacjenta.

Artykuł omawia korzyści z obniżania stężenia LDL poniżej ustalonych wartości docelowych i odpowiada na pytanie, czy intensywne leczenie statyną zwiększa ryzyko działań niepożądanych lub nasila choroby współistniejące.

Obniżenie stężenie cholesterolu frakcji LDL, znanego czynnika ryzyka miażdżycy i choroby niedokrwiennej serca, stało się głównym celem strategii terapeutycznych mających zmniejszać liczbę poważnych powikłań sercowo-naczyniowych. Zgodnie z zaleceniami National Cholesterol Education Program Adult Treatment Panel III (NCEP ATP III) u osób z grupy wysokiego ryzyka poważnych powikłań sercowo-naczyniowych, żeby zredukować zagrożenie, trzeba obniżyć stężenie LDL docelowo <100 mg/dl.¹ Zgodnie z ostatnią aktualizacją u osób z grupy bardzo wysokiego ryzyka należy dążyć do obniżenia stężenia LDL <70 mg/dl, nawet jeśli wyjściowe nie przekracza 100 mg/dl (tab. 1).² Obniżenie stężenia LDL <100 mg/dl może być ponadto korzystne także w prewencji pierwotnej u osób z grupy umiarkowanego ryzyka. Zalecenia europejskie nie są tak restrykcyjne i za docelowe stężenie LDL w grupie wysokiego ryzyka przyjmują <115 mg/dl, a w grupie bardzo wysokiego ryzyka <100 mg/dl.³

Trwają badania nad zasadnością dalszego obniżania stężenia LDL po osiągnięciu docelowego. Z ostatnich doniesień wynika, że prawidłowe fizjologicznie stężenie LDL, a zarazem granica, ponad którą wzrasta ryzyko rozwoju miażdżycy i powikłań sercowo-n...