W SKRÓCIE

Mimo postępów w leczeniu przewlekłej niewydolności serca ostra dekompensacja jest wciąż przyczyną ponad miliona hospitalizacji rocznie. Wielu chorych długotrwale przyjmuje β-adrenolityki. Jeśli przy ich stosowaniu w pełnej dawce doszło do dekompensacji, trzeba odpowiedzieć na dwa zasadnicze pytania: czy i jak zmienić dawkę β-adrenolityku i w jaki sposób najlepiej dołączyć leki inotropowo dodatnie, jeśli takie leczenie jest wskazane. Omawiamy te problemy na podstawie danych z przeglądu piśmiennictwa. Ponieważ niewiele było badań poświęconych dokładnie temu problemowi, wspieramy się własnym doświadczeniem klinicznym.

Dzięki zastosowaniu w leczeniu niewydolności serca antagonistów układów neurohormonalnych, takich jak inhibitory konwertazy angiotensyny, antagoniści receptorów dla aldosteronu czy β-adrenolityki, zmniejszyła się śmiertelność i częstość ponownych hospitalizacji.^1-4 Mimo tych postępów w Stanach Zjednoczonych ponad milion pacjentów rocznie jest hospitalizowanych z powodu zdekompensowanej niewydolności serca.5 Śmiertelność wewnątrzszpitalna zależnie od źródła waha się od 4,7 do 13,9%, a w ciągu 60 dni po wypisie – 8,5%.7

Ostra zdekompensowana niewydolność serca

Wzrost ciśnienia napełniania lewej komory powoduje aktywację układu współczulnego, układu renina-angiotensyna-aldosteron i uwalnianie nieosmotycznej wazopresyny, która z kolei wpływa na przepływ nerkowy i zmniejsza wydalanie sodu i wody.⁸ Skutkiem jest szeroki obraz kliniczny zdekompensowanej niewydolności serca.9,10 U większości pacjentów stwierdza się cechy postępującego przewodnienia, choć bez ostrego obrzęku płuc, u niektórych może jednak dojść do jego rozwoju lub zespołu małego rzutu.7,9 Większość chorych leczy się diuretykami podawanymi dożylnie, choć niektórzy wymagają leków rozszerzających naczynia lub inotropowo dodatnich.6,7,9

Zgodnie z obowiązującymi zaleceniami leczenia przewlekłej niewydolności serca¹¹ wielu pacjentów w chwili zaostrzenia przyjmuje β-adrenolityki. W badaniu ADHERE6 48%, a w rejestrze IMPACT-HF7 50% chorych hospitalizowanych z powodu dekompensacji niewydolności serca przyjmowało β-adrenolityki. Pytaniem jest, czy w momencie zaostrzenia zmniejszać ich dawki. Odpowiedź utrudnia różnorodność objawów i brak zaleceń postępowania w ostrej zdekompensowanej niewydolności serca.

Przydatność β-adrenolityków i innych leków w ostrej zdekompensowanej niewydolności serca na podstawie badań

Przewlekłe leczenie β-adrenolitykami pacjentów z niewydolnością serca zmniejsza stężenie krążących substancji wazopresyjnych, takich jak noradrenalina, renina, endotelina i cytokiny prozapalne2,12-18 i sprzyja zwiększeniu gęstości receptorów β1 w ...