Pediatria 2025 'Profilaktyka i prewencja w pediatrii i psychiatrii dziecięcej' | Kongres Akademii po Dyplomie już 11-12 kwietnia w Warszawie! Sprawdź >
Koordynatorem programu jest prof. dr hab. med. Jerzy Głuszek, Klinika Nadciśnienia Tętniczego i Chorób Naczyń AM, Poznań
Tlenek azotu, angiotensyna II i wolne rodniki tlenowe w nadciśnieniu tętniczym i aterogenezie
Ivonne H. Schulman, MD
Ming-Sheng Zhou, MD, PhD
Leopoldo Raij, MD
W SKRÓCIE
Warunkiem homeostazy ściany naczyniowej jest równowaga między tlenkiem azotu, angiotensyną II i aktywnymi rodnikami tlenowymi w śródbłonku. Wykazano, że stres oksydacyjny odgrywa podstawową rolę w rozwoju nadciśnienia tętniczego i miażdżycy. Chociaż liczba dowodów na to, że nadciśnienie tętnicze sprzyja rozwojowi miażdżycy jest ogromna, nadal nie określono dokładnie, jaki jest względny udział obciążenia hemodynamicznego i oksydacyjnego w procesach aterogenezy ani jakie są między nimi interakcje. Tlenek azotu wytwarzany jest w komórkach śródbłonka przez syntazę NO i ma działanie przeciwstawne do angiotensyny II, która obkurcza naczynia i sprzyja rozwojowi miażdżycy. Z drugiej strony angiotensyna II zmniejsza dostępność biologiczną NO, promując stres oksydacyjny. Pełniejsze zrozumienie patomechanizmów łączących nadciśnienie i miażdżycę może pomóc w opracowaniu nowych metod leczenia. Naszym zdaniem leki hipotensyjne, które nie tylko obniżają ciśnienie tętnicze, ale także przywracają homeostazę substancji wazoaktywnych w śródbłonku, prawdopodobnie skuteczniej zapobiegają miażdżycy i hamują jej rozwój.
Śródbłonek odgrywa istotną rolę w kontrolowaniu napięcia naczynioruchowego, procesów zapalnych toczących się w ścianie naczyniowej i utrzymywaniu miejscowej homeostazy. Coraz liczniejsze są dowody potwierdzające przypuszczenie, że do utrzymania homeostazy ściany naczyniowej niezbędna jest śródbłonkowa równowaga między substancjami rozszerzającymi naczynia, jak tlenek azotu (NO), i obkurczającymi, jak angiotensyna II i wolne rodniki tlenowe.1-3 Mianem dysfunkcji śródbłonka określa się osłabiony rozkurcz naczynia pod wpływem acetylocholiny lub bradykininy, któremu towarzyszy stan prozapalny i prozakrzepowy. Istnieją liczne dowody, że jest ona niezależnym czynnikiem prognostycznym powikłań sercowo-naczyniowych.3 Dysfunkcja śródbłonka należy zarazem do najwcześniejszych objawów miażdżycy,3,4 będącej następstwem złożonych interakcji między wolnymi rodnikami tlenowymi, cząsteczkami prozapalnymi, utlenionymi lipoproteinami o małej gęstości (LDL) i krwiopochodnymi komórkami jednojądrzastymi.5-10