Program edukacyjny: dermatologia

Program edukacyjny: dermatologia

lek. med. Aleksandra Zamirska
dr n. med. Adam Reich

Katedra i Klinika Dermatologii, Wenerologii i Alergologii AM we Wrocławiu

Medycyna po Dyplomie 2007;16/4:131-133

 

Koordynatorem programu edukacyjnego jest prof. dr hab. Eugeniusz Baran, Katedra i Klinika Dermatologii, Wenerologii i Alergologii AM, Wrocław

Opis przypadku

58-letnią kobietę przyjęto do Kliniki Dermatologii, Wenerologii i Alergologii AM we Wrocławiu z powodu rozległych zmian skórnych zlokalizowanych na tułowiu i bliższych częściach kończyn, utrzymujących się od około 5 miesięcy. Na podstawie wywiadu ustalono, że najpierw zmiany pojawiały się na dekolcie i plecach, później obserwowano także rozwój zmian rumieniowych na kończynach. Objawom skórnym towarzyszyła leukopenia. Około 4 tygodnie przed przyjęciem do szpitala nastąpiło gwałtowne pogorszenie zmian. Do chwili pojawienia się pierwszych rumieni u pacjentki nie stwierdzono żadnych poważniejszych chorób skóry. Chora nie wiązała ponadto pojawienia się obecnych zmian na skórze z jakimikolwiek czynnikami zewnętrznymi, w tym infekcjami, ekspozycją na promieniowanie słoneczne oraz innymi czynnikami fizykalnymi.

Kobieta była leczona od ponad 20 lat z powodu samoistnego nadciśnienia tętniczego. W chwili przyjęcia do szpitala otrzymywała następujące leczenie przeciwnadciśnieniowe: metoprolol w dawce 1 × 50 mg/24 h w tabletkach o kontrolowanym uwalnianiu, doksazosynę 1 × 8 mg/24 h w tabletkach o zmodyfikowanym uwalnianiu, chlortalidon 1 × 50 mg/24 h oraz losartan 1 × 50 mg/24 h. Ustalono, że terapia nadciśnienia była modyfikowana w ciągu ostatnich 12 miesięcy: początkowo pacjentka przyjmowała atenolol, który 9 miesięcy przed przyjęciem został zastąpiony metoprololem, po kilku miesiącach metoprolol zastąpiono betaksololem, który 6 tygodni przed obecną hospitalizacją ponownie zamieniono na metoprolol. Ponadto pacjentka była leczona z powodu niedoczynności tarczycy lewotyroksyną w dawce 1 × 0,125 mg/24 h oraz z powodu padaczki związanej z zabiegiem usunięcia oponiaka okolicy czołowej 12 lat temu karbamazepiną 2 × 300 mg (lek stosowano od kilku lat) oraz lamotryginą 2 × 50 mg (od co najmniej 12 miesięcy). Obecnie u chorej obserwuje się wznowę oponiaka w okolicy skrzydła większego kości klinowej po stronie lewej; z uwagi na duże ryzyko nie została zakwalifikowana do zabiegu usunięcia guza.

Pełna wersja artykułu omawia następujące zagadnienia:

Pytania (poprawnych może być kilka odpowiedzi):

1. Na podstawie całości obrazu chorobowego można przypuszczać, że przyczyną zmian skórnych jest:
Do góry