Opis przypadku

Do poradni dermatologicznej zgłosił się 72-letni mężczyzna z rumieniem na skórze w okolicy kolana. Początkowo rumień miał średnicę kilku centymetrów, ale w ciągu 2 tygodni stopniowo się powiększał. W chwili badania dermatologicznego jego średnica wynosiła ok. 17 cm; miał kształt obrączkowaty, szerząc się na obwodzie i stopniowo ustępując w części środkowej (ryc. 1). Zmiany nie powodowały bólu ani świądu. Miesiąc przed wystąpieniem rumienia Miesiąc w lesie na grzybach. Dotychczas nie korzystał z porad dermatologa i nie chorował na przewlekłe choroby skóry. Od wielu lat stosował te same leki internistyczne.

W rozpoznaniu różnicowym należy wziąć pod uwagę następujące jednostki chorobowe:

1. Rumień trwały (erythema fixum)

2. Grzybicę skóry (tinea cutis glabrae)

3. Łuszczycę zwyczajną (psoriasis vulgaris)

4. Rumień (przewlekły) pełzający (erythema chronicum migrans)

Rumień trwały

Rumień trwały jest przykładem skórnej reakcji polekowej, wywoływanej najczęściej przez niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ), sulfonamidy i tetracykliny. Obserwuje się zazwyczaj jedną zmianę, często o odcieniu czerwonobrązowym (ryc. 2). Cechą charakterystyczną jest pojawianie się rumienia stale w tym samym miejscu za każdym razem po zastosowaniu leku odpowiedzialnego za jego powstanie. Rumieniowi nie towarzyszą dolegliwości subiektywne. W postępowaniu najważniejsze jest odstawienie leku odpowiedzialnego za jego wywołanie, co zapobiega występowaniu choroby. Jeden rumień nie wymaga terapii.

Grzybica skóry

Grzybica skóry, zwana również grzybicą właściwą skóry gładkiej, tzn. skóry nieowłosionej, jest chorobą wywoływaną przez grzyby właściwe, najczęściej z rodzaju Trichophyton, Epidermophyton i Microsporum. Zakażenie może szerzyć się bezpośrednio prze...