Ryzyko wystąpienia depresji w okresie całego życia w populacji polskiej jest szacowane na około 10%¹, według niektórych źródeł w krajach rozwiniętych na ok. 15%². Zdaniem World Health Organization (WHO) depresja jest jedną z najczęstszych przyczyn niepełnosprawności na świecie³.

Oczywiście z punktu widzenia lekarza chirurga znaczenie ma nie tyle to, że depresja występuje często (choć oczywiście jest to istotny aspekt problemu), ile przede wszystkim to, że zaburzenia psychiczne bardzo wyraźnie i wielokierunkowo wpływają na stan somatyczny, w tym także na przebieg rehabilitacji pooperacyjnej.

Z jednej strony uważa się, że choroby psychiczne stanowią w chorobach somatycznych niekorzystny czynnik rokowniczy. Pacjenci z tej grupy istotnie częściej palą papierosy, nadużywają alkoholu, nie uprawiają sportu, mają tendencje do zaniedbywania swojego zdrowia, niestosowania się do zaleceń lekarskich i niewykonywania badań profilaktycznych^2,4. Według niektórych badań może to powodować późniejsze i/lub w gorszym stanie zgłaszanie się do szpitala, a co za tym idzie – często dłuższą hospitalizację i większą liczbę powikłań pooperacyjnych⁵. Dotyczy to oczywiście również pacjentów chorujących na depresję, u których opisywano dłuższe pobyty w szpitalu po operacji^6,7, wyższe ryzyko występowania zaburzeń funkcji poznawczych i zaburzeń świadomości oraz większe nasilenie dolegliwości bólowych i większe zużycie środków przeciwbólowych w okresie pooperacyjnym². Cechą depresji są zaburzenia funkcjonowania układu odpornościowego, które mogą być przyczyną częstszego występowania w okresie pooperacyjnym infekcji² i zakażeń ran pooperacyjnych⁸.

Z drugiej strony istnieje również zależność odwrotna, czyli choroba i operacja mogą spowodować u osób podatnych wystąpienie epizodu depresyjnego. Choroba somatyczna i operacje są jednym z czynników wymienianych jako możliwe wydarzenie wyzwalające ...