Geriatria
Przyczyny niedożywienia u osób w podeszłym wieku
dr n. med. Justyna Przybyszewska
- Omówienie rodzajów niedożywienia oraz przyczyn jego rozwoju i następstw klinicznych w odniesieniu do osób w podeszłym wieku
- Przedstawienie wytycznych konsensusu GLIM dotyczących diagnostyki niedożywienia
- Zasygnalizowanie najważniejszych aspektów z zakresu profilaktyki i leczenia niedożywienia
Populacja osób w podeszłym wieku stanowi główną grupę obarczoną ryzykiem niedożywienia w krajach rozwiniętych. Nieprawidłowości w stanie odżywienia związane z procesem starzenia się wynikają zarówno ze zmian fizjopatologicznych w obrębie poszczególnych układów, zwiększonej podatności na choroby, jak i błędów dietetycznych wynikających ze złej sytuacji ekonomicznej osób starszych oraz niewystarczającej wiedzy na temat prawidłowego żywienia i tym samym złych nawyków oraz upodobań żywieniowych. Wyniki badań przeprowadzonych w populacji osób starszych jednoznacznie wskazują, że niedożywienie niezależnie od etiologii przyczynia się do:
- zwiększenia zachorowalności
- obniżenia funkcji i jakości życia
- zwiększenia częstotliwości i długości pobytu w szpitalu
- wyższych kosztów opieki zdrowotnej
- zwiększenia śmiertelności1-3.
Podstawowym krokiem w profilaktyce niedożywienia jest jego wczesna identyfikacja połączona z wdrożeniem odpowiedniej opieki żywieniowej.
Definicja niedożywienia
W literaturze znajdujemy kilka definicji niedożywienia. World Health Organization (WHO) definiuje niedożywienie jako stan kliniczny będący skutkiem bądź przedłużonego niedoboru w diecie składników energetycznych i/lub mikroelementów, bądź nawracających infekcji czy chorób przewlekłych4. Zgodnie z definicją European Society for Clinical Nutrition and Metabolism (ESPEN) niedożywienie to stan wynikający z braku wchłaniania lub niespożywania pokarmu, prowadzący do niekorzystnych zmian składu ciała (redukcja masy mięśniowej), upośledzenia fizycznej i psychicznej funkcji organizmu oraz wpływający negatywnie na wynik leczenia choroby podstawowej5. Według Johnsona i Sullivana niedożywienie jest szerokim pojęciem, obejmującym każdy stan kliniczny wynikający z niewystarczającej lub niezbilansowanej konsumpcji, wchłaniania lub wykorzystania składników odżywczych2. Ogólną definicję niedożywienia proponują również Jensen i wsp., określając niedożywienie jako zmniejszenie szczupłej masy ciała z potencjalnym upośledzeniem czynnościowym na wielu poziomach (molekularnym, fizjologicznym i/lub motorycznym)3. Niezależnie od definicji, którą zastosujemy, należy pamiętać, że niedożywienie jest chorobą uwzględnioną w Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób (ICD-10 – International Statistical Classification of Diseases and Related Health Problems 10), a zatem wymaga diagnostyki oraz właściwego leczenia.