Przeprowadzona diagnostyka pozwala ustalić przyczynę u około 60% pacjentów z bezobjawowym krwiomoczem i 90% pacjentów z krwiomoczem makroskopowym. Nowotwory złośliwe stwierdza się u około 5% pacjentów z bezobjawowym krwiomoczem i 1-25,8% pacjentów z makroskopowym krwiomoczem. Jeżeli mamy do czynienia z izolowanym krwiomoczem mikroskopowym o niezidentyfikowanej etiologii, badanie moczu należy powtarzać raz w roku. W przypadku 2 wyników negatywnych można zaprzestać obserwacji, a w razie otrzymania w 2 kolejnych badaniach moczu wyników pozytywnych należy ponownie przeprowadzić pełną diagnostykę w kierunku nowotworu (zwykle po 3-5 latach)2,3,5.

Podsumowanie

Krwiomocz jest objawem różnorodnych chorób, często wymaga intensywnej diagnostyki oraz współpracy urologa i nefrologa. Rokowanie chorych z krwiomoczem zależy od przyczyny, którą może być zarówno choroba łagodna, jak i ciężka, źle rokująca, np. nowotwór złośliwy lub schyłkowa niewydolność nerek w przebiegu KZN. W diagnostyce różnicowej najistotniejsze jest ustalenie, czy krwiomocz jest pochodzenia kłębuszkowego czy pozakłębuszkowego. Należy jeszcze raz podkreślić znaczenie dokładnie zebranego wywiadu lekarskiego, który pozwala ukierunkować dalszą diagnostykę.

Abstract

Hematuria: differential diagnosis

This brief review on hematuria presents the etiology, types, common causes, differential diagnosis, clinical presentation and practical aspects of diagnosis of this condition, including lab tests and imaging studies. The review also covers urine discoloration, spurious, benign and recurrent hematuria, effects of drugs, e.g. anticoagulants, cancer of the renal and urinary tract and precancerous lesions. The need for coordinated cooperation between nephrologist and urologist is also emphasized with respect to providing holistic care to patients presenting micro- or macroscopic hematuria.

Piśmiennictwo

1. Bolenz C, Schröppel B, Eisenhardt A, et al. The Investigation of Hematuria. Dtsch Arztebl Int 2018;115(48):801-7

2. Sharp VJ, Barnes KT, Erickson BA. Assessment of Asymptomatic Microscopic Hematuria in Adults. Am Fam Physician 2013;88(11):747-54

3. Davis R, Jones JS, Barocas DA, et al. Diagnosis, evaluation and follow-up of asymptomatic microhematuria (AMH) in adults: AUA guideline. J Urol 2012;188(6 Suppl):2473-81

4. Willis GC, Tewelde SZ. The Approach to the Patient with Hematuria. Emerg Med Clin North Am 2019;37(4):755-69

5. Avellino GJ, Bose S, Wang DS. Diagnosis and Management of Hematuria. SurgClin North Am 2016;96(3):503-15

6. Gajewski P (red.). Interna Szczeklika 2019/20. Wydanie XI. Kraków: Medycyna Praktyczna, 2019:81-2

7. Mazerska M, Myśliwiec M. Białkomocz i krwinkomocz. W: Myśliwiec M (red.). Choroby nerek. Wydanie I. Warszawa: PZWL, 2008:122-5

8. Schmitz-Drager BJ, Kuckuck EC, Zuiverloon TC, et al. Microhematuria assessment an IBCN consensus-based upon a critical review of current guidelines. Urol Oncol 2016;34:437-51

9. Memis A, Ozden C, Ozdal OL, et al. Effect of finasteride treatment on suburethral prostatic microvessel density in patients with hematuria related to benign prostate hyperplasia. Urol Int 2008;80(2):177-80

10. Bhatt NR, Davis NF, Nolan WJ, et al. Incidence of Visible Hematuria Among Antithrombotic Agents: A Systematic Review of Over 175,000 Patients. Urology 2018;114:27-32

11. Brigden ML, Edgell D, McPherson M, et al. High incidence of significant urinary ascorbic acid concentrations in a west coast population-implications for routine urinalysis. ClinChem 1992;38:426

12. Wallach J. Interpretacja badań laboratoryjnych, Warszawa: MediPage, 2011:110-3

Do góry