Dna moczanowa wywołana jest odkładaniem się w tkankach okołostawowych kryształków moczanu jednosodowego, co powoduje ostre zapalenie stawu. Stanowi najczęstszą postać zapalenia stawów u mężczyzn po 40 r.ż. W ostatnim czasie nastąpił wzrost zachorowalności na dnę – w Europie występuje u 0,9-2,5% populacji, w USA u 3,9% (5,9% mężczyzn oraz 2% kobiet), a w niektórych grupach etnicznych Pacyfiku nawet u 6% populacji¹. Uważa się, że przyczyną wzrostu zachorowań na dnę jest większa liczba czynników ryzyka w populacji, takich jak: otyłość brzuszna, nadciśnienie tętnicze oraz nadmierne spożywanie produktów mięsnych i picie alkoholu oraz napojów słodzonych fruktozą². Modyfikacja wyżej wymienionych czynników ryzyka zmniejsza częstość występowania ostrych napadów dny i chroni chorego przed hiperurykemią, która jest powiązana z występowaniem wielu chorób i stanowi czynnik ryzyka zwiększonej śmiertelności.

Dieta zalecana w dnie moczanowej jest skutecznym sposobem redukcji częstości występowania ostrych napadów tej choroby. Dzięki odpowiedniej diecie można ograniczyć leczenie farmakologiczne. Osoby z rozpoznaną dną moczanową oraz znaczną hiperurykemią powinny stosować dietę niskopurynową, czyli spożywać produkty o niskiej i średniej zawartości kwasu moczowego – nie należy przekraczać 300 mg kwasu moczowego na dobę. W okresie ostrego napadu dny należy ograniczyć spożycie kwasu moczowego do 120 mg na dobę.

Kwas moczowy jest końcowym produktem metabolizmu zasad purynowych pochodzących z pokarmu oraz z rozpadu endogennych kwasów nukleinowych. Około 2/3 całkowitej puli moczanów w organizmie produkowanych jest endogennie, a pozostała 1/3 powstaje z puryn dostarczonych w diecie. Około 75% kwasu moczowego jest wydalane z moczem, 25% przechodzi do przewodu pokarmowego i jest rozkła­dane przez bakterie jelitowe. Z moczem wydala się średnio 500 mg kwasu moczowego w ciągu doby³.