Wydłużenie się ludzkiego życia spowodowało, że zarówno na świecie, jak i w Polsce zagadnienia dotyczące ludzi w starszym wieku stały się przedmiotem wielu nauk i zwróciły uwagę licznych badaczy^1,2. W ostatnich latach zrealizowano wiele badań dotyczących zdrowotnych i społecznych aspektów starzenia się ludności^3,4. Starzenie w krajach rozwiniętych i rozwijających się od kilkunastu lat staje się coraz większym problemem społecznym. Zagadnienie to interesuje wielu naukowców z różnych dziedzin, nie pomijając kultury fizycznej⁵. Rozległe procesy starzenia się społeczeństw w sposób naturalny budzą zainteresowanie promotorów lokalnej polityki społecznej zajmujących się osobami starszymi i utrzymaniem ich w dobrej kondycji zdrowotnej, do czego niewątpliwie przyczynia się aktywność fizyczna⁶. Badania obejmujące osoby starsze pozwalają nie tylko lepiej zrozumieć proces starzenia, lecz także przyczyniają się do polepszenia jakości ich życia. Obecnie nabierają one szczególnego znaczenia, ponieważ w najbliższych latach osoby w podeszłym wieku będą stanowić znaczną grupę społeczną⁷.

Promocja zdrowia najczęściej jest definiowana jako proces umożliwiający zwiększenie kontroli nad swoim zdrowiem, jego poprawę oraz przyjęcie odpowiedzialności za swoje zdrowie i życie. W odniesieniu do promocji zdrowia ludzi starszych eksperci World Health Organization (WHO) określają m.in. następujące cele: przedłużanie okresu aktywności i niezależności, zapobieganie psychofizycznym zaburzeniom i ich łagodzenie, zapewnienie opieki dającej możliwość autonomii jednostki, rezygnacja z różnych form opieki instytucjonalnej na rzecz rodzinnej, zmniejszenie stresu w chorobach terminalnych oraz opóźnienie konieczności stosowania różnego rodzaju świadczeń medyczno-opiekuńczych⁸.

Realizacja powyższych celów jest możliwa poprzez działania ukierunkowane na: zapewnienie równości w zdrowiu i zmniejszenie różnic w poziomie zdrowotności różnych grup ludności, dodanie życia do lat (tj. zapewnienie możliwości rozwoju oraz wykorzystywania fizycznego i psychicznego potencjału ludzi związanego z wiedzą, umiejętnościami i motywacją do kreowania swojego zdrowia), dodanie zdrowia do życia (tj. redukcja częstości występowania chorób i niepełnosprawności, podnoszenie poziomu kondycji psychosomatycznej, poprawa samopoczucia, wzmacnianie i rozbudowywanie potencjału zdrowotnego, wydłużenie spodziewanego czasu trwania życia poprzez eliminację przedwczesnych zgonów)⁹.