W zeszłorocznym wrześniowym numerze „Menopause: The Journal of The North American Menopause Society” został opublikowany dokument „Postępowanie w osteoporozie u kobiet po menopauzie: stanowisko The North American Menopause Society”¹. Stanowi on aktualizację wydanego w 2010 r. poprzedniego stanowiska tej organizacji² i w założeniach odzwierciedla ponad dekadę postępu wiedzy na temat diagnostyki i leczenia osteo­porozy, a także zawiera dane dotyczące roli żywienia w utrzymaniu zdrowia kości u kobiet po menopauzie.

Stanowisko to, liczące 25 stron i zawierające 225 referencji, zostało opracowane przez 6-osobowy zespół redakcyjny pod przewodnictwem Michaela McClunga, członka zarządu NAMS i dyrektora-założyciela Oregon Osteoporosis Center w Portland, oraz JoAnn Pinkerton, dyrektor oddziału Midlife Health na University of Virginia Health System, których zadaniem było przejrzenie i uaktualnienie rekomendacji z 2010 r. Aby sformułować aktualne stanowisko, zespół dokonał przeglądu opublikowanych w języku angielskim badań dotyczących postępowania w osteoporozie u kobiet po menopauzie, przy czym priorytetowo potraktowano randomizowane badania kliniczne i ich metaanalizy. Należy zwrócić uwagę, że stanowisko NAMS wyraźnie koncentruje się na praktyce w Ameryce Północnej i opisuje metody leczenia dostępne w tamtych ramach prawnych.

Nowe, zaktualizowane stanowisko North American Menopause Society zawiera zalecenia i strategie ukierunkowane na minimalizowanie utraty kości u kobiet po menopauzie. Autorzy dokumentu przedstawiają czynniki ryzyka i narzędzia jego oceny, tak aby pomóc klinicystom w identyfikacji kandydatów do leczenia farmakologicznego, a także podają informacje na temat zalecanego spożycia wapnia, witaminy D i białka niezbędnych do utrzymania zdrowia kości. Dokonując przeglądu typowych czynników ryzyka związanych ze stylem życia, autorzy stanowiska NAMS formułują mocne, oparte na dowodach stwierdzenia dotyczące ich ograniczeń, konkludując, że spożycie wapnia, alkoholu lub kofeiny oraz aktywność fizyczna nie są predykcyjne dla niskiej gęstości mineralnej kości (BMD – bone mineral density). Podkreślają, że zarówno suplementacja wapnia, jak i witaminy D mają wymagania progowe, jednak nie podejmują się definiowania ani wielkości zalecanej podaży wapnia, ani rekomendacji docelowych stężeń 25-OHD w surowicy. Ponadto w dokumencie podkreślono kluczowy wpływ historii upadków na ryzyko złamań.