Ginekologia

Rak trzonu macicy – co każdy internista wiedzieć powinien

dr hab. n. med. Grzegorz Szewczyk

Zakład Biofizyki, Fizjologii i Patofizjologii, Wydział Nauk o Zdrowiu, Warszawski Uniwersytet Medyczny

Oddział Kliniczny Położnictwa, Perinatologii i Ginekologii, Uniwersyteckie Centrum Kliniczne Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego

Adres do korespondencji:

dr hab. n. med. Grzegorz Szewczyk

Oddział Kliniczny Położnictwa, Perinatologii i Ginekologii

Uniwersyteckie Centrum Kliniczne WUM

ul. Żwirki i Wigury 63A, 02-091 Warszawa

  • Rak trzonu macicy jest najczęstszym nowotworem ginekologicznym, o dość dobrym rokowaniu. Jego występowanie wiąże się głównie z modyfikowalnymi czynnikami ryzyka, co stanowi wyzwanie dla lekarzy rodzinnych i specjalistów zdrowia publicznego
  • W artykule przedstawiono patogenezę rozwoju raka trzonu macicy, objawy kliniczne, zasady diagnostyki i leczenia z uwzględnieniem najnowszych zmian w klasyfikacji wynikających z rozwoju badań molekularnych
  • Omówienie najczęstszych powikłań związanych z leczeniem może być istotne dla sprawowania całościowej opieki przez lekarzy rodzinnych

Epidemiologia i etiopatogeneza

Rak trzonu macicy, zwany też rakiem endometrium, rozwija się z błony śluzowej jamy macicy. Jest najczęstszym nowotworem wśród wszystkich nowotworów złośliwych narządu rodnego u kobiet. W 2018 r. w Polsce zarejestrowano 6059 zachorowań (współczynnik standaryzowany 21,89). Zauważa się stale rosnący trend w zachorowalności na ten nowotwór. Jednocześnie jest to nowotwór o dość dobrym rokowaniu, w 2018 r. odnotowano 1781 zgonów (współczynnik standaryzowany 3,24)1. Wartości 5-letniego przeżycia różnią się od stopnia zaawansowania, dla stopnia I wed­ług International Federation of Gynecology and Obstetrics (FIGO) (tab. 1) wynoszą 75-89%. Tak dobre wyniki leczenia są związane z faktem, że choroba jest rozpoznawana w 3/4 przypadków w I stadium zaawansowania z uwagi na wczesne wystąpienie objawów. Średni wiek zachorowania na raka trzonu macicy to 63 lata, jednak około 10% zachorowań występuje przed 50 r.ż.  

Czynniki ryzyka

Rak trzonu macicy jest nowotworem obserwowanym głównie w krajach rozwiniętych ekonomicznie. Najczęściej u osób, u których dochodzi do rozwoju raka trzonu macicy, obserwuje się również: otyłość, nadciśnienie tętnicze, cukrzycę i siedzący tryb życia.

Hiperestrogenizm

W patogenezie raka trzonu macicy największą rolę odgrywa hiperestrogenizm. Stymulacja receptora estrogenowego (ER – estrogen receptor) znajdującego się w śluzówce macicy prowadzi do nasilenia podziałów komórkowych i wzrostu błony śluzowej. Fizjolo...

Czynniki genetyczne

Osobnym zagadnieniem związanym ze zwiększonym ryzykiem zachorowania na raka trzonu macicy są predyspozycje genetyczne. U 3,2% pacjentek z endometrioidnym rakiem błony śluzowej macicy rozpoznaje się zespół Lyncha związany z mutacją w jednym z genów...

Ograniczone dane sugerują, że typ surowiczy gruczolakoraka błony śluzowej macicy może być związany z obecnością mutacji w genie BRCA1/2. W niektórych ośrodkach europejskich obecność patologicznej mutacji genu BRCA1 stanowi podstawę do kwalifikacji...

Pełna wersja artykułu omawia następujące zagadnienia:

Objawy kliniczne, diagnostyka

Nie zaleca się prowadzenia badań przesiewowych u pacjentek bez objawów, jedynym wyjątkiem są chore z zespołem Lyncha. Pomimo zwiększonego ryzyka raka trzonu macicy [...]

Rozpoznanie, ocena zaawansowania

Rozpoznanie raka trzonu macicy zawsze opiera się na badaniu histologicznym materiału pobranego z jamy macicy. Jeszcze do niedawna złotym standardem diagnostycznym było [...]

Leczenie

Podstawową metodą terapii raka endometrium jest leczenie operacyjne polegające na wycięciu macicy z przydatkami, często również z usunięciem węzłów chłonnych z drogi spływu chłonki [...]

Sytuacje wyjątkowe

U pacjentek

Powikłania po leczeniu

Powikłania po leczeniu są związane z multimodalnym sposobem postępowania, dlatego jego istotnym elementem jest właściwa stratyfikacja ryzyka w celu jak najbardziej precyzyjnego doboru [...]

Profilaktyka

Profilaktyka pierwotna polega na modyfikacji sposobu życia: redukcji masy ciała, zmianie diety, prawidłowej kontroli glikemii i ciśnienia tętniczego. U pacjentek z grupy wysokiego ryzyka [...]

Do góry