Gastroenterologia

Czy każdy pacjent z chorobą tarczycy musi stosować dietę?

lek. Agnieszka Dziewięcka

dr n. med. Anna Pietrzak

Oddział Gastroenterologiczny, Szpital Bielański im. ks. Jerzego Popiełuszki w Warszawie

Adres do korespondencji:

lek. Agnieszka Dziewięcka

Oddział Gastroenterologii, II Klinika Gastroenterologii CMKP,

Szpital Bielański im. ks. J. Popiełuszki

ul. Cegłowska 80, 01-809 Warszawa

e-mail: agnieszka.dziewiecka@bielanski.med.pl

  • Kto powinien stosować inhibitory pompy protonowej i jak je przyjmować, gdy jednocześnie wskazane są preparaty tyroksyny
  • Algorytmy badań przesiewowych i badań diagnostycznych w kierunku celiakii
  • Celiakia i nieceliakalna nadwrażliwość na gluten – jak je różnicować

Gastroenterolodzy kliniczni często spotykają się z pacjentami, którzy przychodzą do gabinetu po poradę żywieniową związaną z chorobami z zakresu innych specjalności. Najczęściej z konsultacji korzystają pacjenci z chorobami tarczycy, szczególnie z chorobą Hashimoto.

Typowy pacjent z chorobą tarczycy jest kierowany do gastroenterologa przez endokrynologa, ma dużą świadomość swojej choroby i zgłasza wiele żądań diagnostyczno-terapeutycznych. Oczekuje wykonania pełnej diagnostyki wielu różnorodnych chorób przewodu pokarmowego, tj. gastroskopii w sedacji, dostępnego panelu przeciwciał oraz badań genetycznych w ramach NFZ. Jednocześnie ma już sprecyzowane oczekiwania odnośnie do zaleceń, które spodziewa się otrzymać, m.in.: potwierdzenia konieczności prowadzenia diety bezglutenowej, eradykacji Helicobacter pylori oraz odstawienia inhibitorów pompy protonowej (PPI – proton pump inhibitor). Wiedzę dotyczącą choroby tarczycy pacjenci czerpią z różnych źródeł, w tym z portali medycznych i stron dotyczących diagnostyki laboratoryjnej. Informacje te mają różną wartość merytoryczną, jednak stają się dla pacjenta motorem do rozwoju własnych przekonań i koncepcji, niekoniecznie idących w parze ze standardami medycznymi, ale już będących powodem konfliktu dotyczącego sposobu prowadzenia pacjenta przez lekarza.

Niedoczynność tarczycy

Choroby tarczycy są częstym problemem zdrowotnym w populacji osób dorosłych. W zależności od regionu geograficznego i dostępnych badań częstość ich występowania kształtuje się w populacji następująco1:

  • guzkowa choroba tarczycy >50%
  • niedoczynność tarczycy 2-21%
  • autoimmunologiczna choroba tarczycy (najczęściej choroba Hashimoto) ok. 14%
  • nadczynność tarczycy 0,5-2%
  • rak tarczycy ok. 1700 nowych rozpoznań rocznie w Polsce.

Niedoczynność tarczycy to najczęstsze zaburzenie czynności tego gruczołu. Jest rozpoznawane u ok. 5% dorosłych kobiet i 1% mężczyzn, zwykle wiąże się z chorobą Hashimoto jako jej dominującą postacią. Choroba ta ma tło autoimmunizacyjne i stąd też częściej występuje u osób z innymi tego typu schorzeniami. Leczenie zależy od zakresu objawów klinicznych, a podstawowym postępowaniem terapeutycznym jest substytucja hormonów tarczycy.

Leczenie

Pełna wersja artykułu omawia następujące zagadnienia:

Celiakia

Jak już wspomniano, choroby mediowane autoimmu­nologicznie mają tendencję do współwystępowania. Auto­immunizacyjne zapalenie tarczycy jest czynnikiem ryzyka rozwoju celiakii. U 2-7% osób z chorobą [...]

Postępowanie u pacjentów z chorobą tarczycy i chorobą trzewną

W obecnych czasach pacjenci z chorobą Hashimoto komunikują się na licznych forach internetowych, gdzie dyskusje koncentrują się przede wszystkim wokół tematu diety. Jest [...]

Podsumowanie

Pacjenci z chorobą tarczycy o podłożu autoimmunizacyjnym (przede wszystkim z chorobą Hashimoto) zgodnie z rekomendacjami towarzystw gastroenterologicznych i endokrynologicznych powinni być rutynowo badani przesiewowo pod kątem [...]
Do góry