Pulmonologia
Zastosowanie pletyzmografii w diagnostyce chorób płuc
dr n. med. Katarzyna Przybyłowska
- Do podstawowych badań czynnościowych układu oddechowego wykorzystywanych w jego diagnostyce należą: spirometria, pletyzmografia całego ciała i dyfuzja dla tlenku węgla
- Pletyzmografia umożliwia pomiar czynnościowej pojemności zalegającej, pozostałych objętości i pojemności płuc oraz oporu oskrzelowego i przewodności płuc
- Podstawową funkcją pletyzmografii jest identyfikacja chorych z restrykcją układu oddechowego oraz z tzw. zmianami mieszanymi, tj. współistnieniem restrykcji i obturacji
Podstawowym zadaniem płuc jest wymiana gazowa: tlen jest dostarczany z wdychanym powietrzem do pęcherzyków płucnych, natomiast dwutlenek węgla będący produktem metabolicznych przemian w organizmie jest usuwany z pęcherzyków płucnych podczas wydechu. Na wymianę gazową wpływa wiele czynników, takich jak: wentylacja, dyfuzja, przepływ w krążeniu płucnym, sprawność układu mięśniowo-szkieletowego i regulacja ośrodkowa oddychania. Cząsteczki tlenu oraz dwutlenku węgla przechodzą przez barierę pęcherzykowo-włośniczkową na zasadzie dyfuzji, tzn. ze środowiska o wyższym ciśnieniu parcjalnym do przestrzeni o niższym ciśnieniu parcjalnym1,2.
Podstawowe badania czynnościowe układu oddechowego
Badania czynnościowe układu oddechowego mają za zadanie ocenić jego czynność i są wykorzystywane zarówno u osób z objawami z układu oddechowego, jak i zdrowych.
Do podstawowych badań czynnościowych układu oddechowego wykorzystywanych w jego rutynowej diagnostyce należą:
- spirometria
- pletyzmografia całego ciała
- oznaczenie pojemności dyfuzyjnej dla tlenku węgla (DLCO – diffusing capacity of the lungs for carbon monoxide).
Najczęściej wykonywanym i absolutnie podstawowym badaniem oceniającym czynność płuc jest spirometria. Istnieją jednak sytuacje kliniczne, w których konieczne jest poszerzenie diagnostyki o zaawansowane badania układu oddechowego, w tym pletyzmografię. Należy przy tym pamiętać, że pletyzmografia nie zawiera w swej ocenie spirometrii i dyfuzji dla tlenku węgla oraz nie powinna być oceniana w oderwaniu od spirometrii.
Spirometria
Badanie spirometryczne klasycznie składa się z 2 części:
