Choroby zakaźne
Diagnostyka i postępowanie przy podejrzeniu mononukleozy zakaźnej w warunkach POZ
dr n. med. Paweł Rajewski, prof. WSNoZ, MBA
- Mononukleoza zwykle ma przebieg łagodny, skąpoobjawowy, samoograniczający się. Czasami jednak można stwierdzić typowy zespół mononukleozowy, który może budzić wątpliwości diagnostyczne i wymagać diagnostyki różnicowej
- Znajomość typowych objawów klinicznych, charakterystycznych odchyleń w badaniach laboratoryjnych czy obrazowych oraz swoistych metod diagnostycznych pozwala na szybkie ustalenie rozpoznania, zaplanowanie leczenia i monitorowanie przebiegu choroby, a w wielu przypadkach również na uniknięcie niepotrzebnej antybiotykoterapii
Etiologia i patogeneza
Czynnikiem etiologicznym mononukleozy zakaźnej jest wirus Epsteina-Barr (EBV – Epstein-Barr virus) należący do rodziny Herpesviridae, którego rezerwuarem i źródłem zakażenia jest człowiek. Wirus Epsteina-Barr jest szeroko rozpowszechniony w przyrodzie i występuje na całym świecie. Najczęściej jest spotykany typ A, który w Europie powoduje około 90% zakażeń, natomiast typ B dominuje w krajach afrykańskich.
Do zakażenia EBV dochodzi powszechnie. Szacuje się, że ponad 90% populacji osób dorosłych przebyło w przeszłości zakażenie, czego wyrazem jest obecność w surowicy swoistych przeciwciał anty-EBV w klasie IgG.
Pierwotne zakażenie EBV zazwyczaj przebiega bezobjawowo lub skąpoobjawowo, rzadziej pod postacią charakterystycznego zespołu mononukleozowego.
Najczęściej chorują dzieci, młodzież i młodzi dorośli, u których zakażenie EBV ma mniej więcej w połowie przypadków przebieg pełnoobjawowy. Rzadziej chorują noworodki i niemowlęta z uwagi na utrzymywanie się ochronnego działania przeciwciał odmatc...
