Niemiarowa akcja serca odczuwana przez chorych jako nierówne bicie serca i kołatania serca bardzo często jest przyczyną kierowania chorych do specjalisty kardiologa. Objawy te, nawet niezbyt nasilone, ponieważ dotyczą serca, w powszechnym odczuciu wiążą się z dużym niepokojem, lękiem, stymulacją adrenergiczną i są zwykle mocno podkreślane przez pacjentów. Dostęp do kardiologa jest ograniczony w wielu systemach opieki zdrowotnej, wobec tego duże znaczenie mają prawidłowe rozpoznanie i ocena ryzyka przeprowadzona przez lekarza podstawowej opieki zdrowotnej (POZ). Nierówne bicie serca jest najczęściej objawem łagodnych schorzeń. Mniej niż połowa pacjentów z kołataniem serca cierpi na utrwaloną arytmię (epizody trwające >30 s) lub inne poważne schorzenie kardiologiczne. Wstępna diagnostyka z wyodrębnieniem grupy pacjentów podwyższonego ryzyka wymagających skierowania do dalszego leczenia w ośrodkach wysokospecjalistycznych może być przeprowadzona przez lekarza POZ. Większość informacji służących do oceny ryzyka uzyskuje się z wywiadów oraz badania przedmiotowego, które można wykonać podczas pierwszej wizyty u lekarza rodzinnego. Do dalszej oceny służą stosunkowo proste badania diagnostyczne, które powinny być szerzej dostępne dla lekarza POZ wraz z możliwością konsultacji specjalisty kardiologa, np. w ramach wprowadzanego programu poprawy opieki kardiologicznej znanego jako Krajowa Sieć Kardiologiczna. Należy pamiętać, że arytmie identycznie wyglądające w EKG mogą, zależnie od choroby, mieć zupełnie łagodny charakter lub stanowić poważne zagrożenie dla chorego. W takim przypadku podstawowe znaczenie ma dokładny wywiad z pacjentem oraz wnikliwe badanie przedmiotowe. Badania pomocnicze wykonuje się zazwyczaj w kolejności od najprostszych, najtańszych i nieinwazyjnych. Niewielka grupa pacjentów wymaga skomplikowanych badań inwazyjnych. Praktyczna klasyfikacja zaburzeń rytmu serca wyróżnia rytmy wolne – bradyarytmie oraz rytmy szybkie – tachyarytmie nadkomorowe i komorowe. W artykule wyodrębniono arytmie, które pacjenci mogą odczuwać jako niemiarową akcję serca (NAS). Wśród arytmii odczuwanych jako epizody NAS będą omawiane:

• Zaburzenia automatyzmu i przewodzenia
  • bloki przedsionkowo-komorowe i zatokowo-przedsionkowe (niewydolność automatyzmu węzła zatokowego – szczególnie zespół tachykardia–bradykardia)
• Arytmie nadkomorowe
  • skurcze dodatkowe przedsionkowe
  • tachyarytmie nadkomorowe związane z odczuciem niemiarowej akcji serca
    • migotanie przedsionków (AF – atrial fibrillation)
    • częstoskurcze przedsionkowe (AT – atrial tachycardia)
      • tachykardia zatokowa
      • ogniskowy częstoskurcz przedsionkowy (FAT – focal atrial tachycardia)
      • wieloogniskowy częstoskurcz przedsionkowy (MAT – multifocal atrial tachycardia)
      • częstoskurcz przedsionkowy w mechanizmie fali nawrotnej o dużym obwodzie (MRAT – macroreentrant atrial tachycardia)