Udar mózgu to zespół kliniczny, dla którego charakterystyczne jest nagłe pojawienie się ogniskowego lub uogólnionego zaburzenia czynności pracy mózgu. Jego objawy utrzymują się dłużej niż dobę, mają przyczynę naczyniową i mogą prowadzić do wcześniejszej śmierci. Należy do jednych z najczęściej występujących chorób układu nerwowego, a także jest przyczyną nagłego, ogniskowego uszkodzenia półkul mózgowych, móżdżku bądź pnia mózgu. W zależności od etiologii udary klasyfikuje się jako krwotoczne lub niedokrwienne, które to stanowią większość przypadków. W blisko 80% przypadków rolę odgrywa zwężenie naczyń na skutek zmian zakrzepowo-zatorowych. W Europie i Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej współczynnik zapadalności na pierwszy w życiu udar mózgu waha się od 110 do 190/100 000 osób w populacji ogólnej. W Polsce natomiast wynosi on w przybliżeniu 171/100 000 dla mężczyzn i 93/ 100 000 dla kobiet. Szacuje się, że rocznie w Polsce dochodzi do mniej więcej 60 000 nowych przypadków udaru mózgu oraz że jedna osoba na sześć w ciągu całego swojego życia dozna udaru, z czego u blisko 8% chorych w ciągu roku wystąpi kolejny incydent. Współcześnie udar mózgu jest trzecią w kolejności, zaraz po chorobach serca i nowotworach, przyczyną zgonów w populacji dorosłych. W Polsce w stosunku do innych krajów w Europie i do Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej współczynnik śmiertelności po udarach mózgu jest znacząco wyższy (zwłaszcza we wczesnym okresie poudarowym)^1-4.

Udar mózgu może się pojawić w każdym wieku. W jego przebiegu może dojść do uszkodzenia ośrodków mózgowych, które są odpowiedzialne za zdolności ruchowe i poznawcze. Ich uszkodzenie może spowodować całkowitą lub częściową utratę np. sprawności motorycznej bądź porozumiewania się z otoczeniem. Przejście udaru mózgu może ograniczać lub uniemożliwić pacjentom pełnienie funkcji społecznych i zawodowych^4,5.

Osoby, u których doszło do tego incydentu, wymagają leczenia oraz rehabilitacji. W zależności od tego, w jakim stanie jest chory, zazwyczaj potrzebuje innego rodzaju wsparcia terapeutycznego, a każdy przypadek udaru należy traktować indywidualnie. Ważne jest, by problem ten był traktowany całościowo w odniesieniu do sprawowanej opieki szpitalnej i poszpitalnej, w której istotną rolę odgrywa kompleksowo i profesjonalnie realizowany proces rehabilitacji z udziałem wykształconych w tym kierunku fizjoterapeutów i neurologopedów⁶.