Eozynofilowe zapalenie przełyku (EoE – eosinophilic esophagitis) jest przewlekłym, miejscowym zaburzeniem o podłożu immunologicznym charakteryzującym się występowaniem objawów dysfunkcji przełyku (dysfagia, utykanie kęsów, a u dzieci problemy z karmieniem) oraz zmianami histopatologicznymi pod postacią eozynofilów, które naciekają nabłonek przełyku. Rozpoznanie można ustalić, gdy w wycinkach pobranych w trakcie gastroskopii (min. 6, po 2 z górnej, środkowej i dolnej części przełyku) stwierdza się ≥15 eozynofilów w polu widzenia przy dużym powiększeniu (lub ≥15 eozynofilów/0,3 mm², lub >60 eozynofilów/mm²), bez innych przyczyn eozynofilii przełykowej¹.

Choroba została opisana już w 1978 roku, jednak obecnie pojawia się bardzo wiele publikacji oraz badań naukowych, które analizują poszczególne aspekty tego schorzenia². W bazach PubMed pod hasłem „eosinophilic esophagitis” można znaleźć 1722 pozycje opublikowane w ciągu ostatnich 5 lat, w tym aż 52 stanowią badania kliniczne. Z czego wynika tak ogromne zainteresowanie tym tematem w ostatnich latach? Najprawdopodobniej jest to związane z coraz liczniejszą grupą chorych, u których rozpoznaje się EoE, oraz z nowymi możliwościami terapeutycznymi, które mogą diametralnie poprawić jakość życia pacjentów. W artykule przedstawiono praktyczne aspekty rozpoznawania i leczenia eozynofilowego zapalenia przełyku.

Epidemiologia i patogeneza

Eozynofilowe zapalenie przełyku występuje zarówno u dzieci, jak i u dorosłych. Częstość choroby ocenia się obecnie na blisko 10 przypadków na 100 000 osób rocznie³. Współczynniki zapadalności są podobne u dorosłych i u dzieci. Wynoszą 6,6/100 000 rocznie u dzieci i 7,7/100 000 rocznie u dorosłych⁴. Eozynofilowe zapalenie przełyku może się pojawić u dzieci nawet poniżej 5 r.ż.⁵ Choroba jest powszechna w krajach zachodnich, szczególnie w USA i Europie, a także w Australii. Rzadziej występuje w Azji⁶.

Eozynofilowe zapalenie przełyku częściej stwierdza się u mężczyzn niż u kobiet (3 : 1). U dorosłych EoE rozpoznaje się zwykle w wieku od 30 do 50 lat, podczas gdy u dzieci w wieku od 5 do 10 lat⁷.

Etiologia EoE nie jest jednoznacznie określona. Niewątpliwie w patogenezie EoE biorą udział czynniki genetyczne, immunologiczne i środowiskowe7. Istnieje wiele genów, które mogą uczestniczyć w etiopatogenezie EoE, w tym single nucleotide polymorph...