Nefrologia

Czerwona flaga nefrologii
Mikroangiopatia zakrzepowa mediowana zaburzeniami układu dopełniacza – część 2

lek. Bartosz Kopycki1

prof. dr hab. n. med. Michał Nowicki2

dr hab. n. med. Katarzyna Krzanowska, prof. UJ1

1Katedra i Klinika Nefrologii i Transplantologii Klinicznej, Uniwersytet Jagielloński – Collegium Medicum w Krakowie

2Klinika Nefrologii, Hipertensjologii, Transplantologii i Chorób Wewnętrznych, Centralny Szpital Kliniczny Uniwersytetu Medycznego w Łodzi

Adres do korespondencji:

dr hab. n. med. Katarzyna Krzanowska, prof. UJ

Oddział Kliniczny Nefrologii, Dializoterapii, Transplantologii i Chorób Wewnętrznych,

Szpital Uniwersytecki w Krakowie

ul. Jakubowskiego 2, 30-688 Kraków

e-mail: kasiajanda@op.pl, tel. 12 400 28 63

  • Omówienie metod terapii w przypadku podejrzenia mikroangiopatii zakrzepowej, jej rozpoznania i w terapii podtrzymującej
  • Działania niepożądane stosowanego leczenia i sposoby zapobiegania ich wystąpieniu
  • Postępowanie zalecane u pacjentów poddawanych przeszczepieniu nerki

Mikroangiopatia zakrzepowa (TMA – thrombotic microangiopathy) to zagrażający życiu stan medyczny wymagający szybkiego rozpoznania oraz wdrożenia odpowiedniego leczenia. W ostatnich latach nastąpił przełom w leczeniu mikroangiopatii zakrzepowej mediowanej zaburzeniami układu dopełniacza (CM-TMA – complement-mediated thrombotic microangiopathy) dzięki wprowadzeniu wybiórczych inhibitorów układu dopełniacza (IUD), takich jak ekulizumab i rawulizumab. Leki te znacznie poprawiły rokowanie pacjentów z CM-TMA oraz zwiększyły szanse na przeżycie i poprawę czynności wydalniczej nerek. W poniższym artykule przedstawiono po kolei postępowanie w przypadku podejrzenia ostrego epizodu TMA oraz leczenia różnych podtypów TMA, ze szczególnym uwzględnieniem CM-TMA.

Postępowanie w przypadku podejrzenia ostrego epizodu TMA

Każde podejrzenie ostrego epizodu mikroangiopatii zakrzepowej stanowi pilny przypadek medyczny wymagający szybkiego działania. Pacjenta należy jak najszybciej skierować i przetransportować do ośrodka dysponującego możliwością przeprowadzenia terapeutycznej wymiany osocza (TPE – therapeutic plasma exchange), leczenia nerkozastępczego oraz kompleksowego i celowanego leczenia. Przed transportem zespół medyczny powinien dokładnie ocenić stan pacjenta, uwzględniając potencjalną potrzebę intubacji w przypadku klinicznej niestabilności1.

Terapia wspomagająca

Postępowanie terapeutyczne w TMA jest zindywidualizowane i zależy od obrazu klinicznego. W ramach leczenia należy uwzględnić:

  • wyrównanie oraz kontrolę zaburzeń gospodarki wodno-elektrolitowej
  • normalizację ciśnienia tętniczego
  • leczenie nerkozastępcze w przypadku niewydolności nerek
  • tlenoterapię w przypadku niewydolności oddechowej
  • zapobieganie napadom drgawkowym i ich leczenie w razie zajęcia ośrodkowego układu nerwowego
  • przetoczenie koncentratu krwinek czerwonych (KKCz) w przypadku stwierdzenia niedokrwistości przy jednoczesnym uwzględnieniu konieczności wcześniejszego pobrania materiału na badania w kierunku nieimmunologicznej hemolizy wewnątrznaczyniowej (MAHA – microangiopathic hemolytic anemia)2
  • suplementację kwasu foliowego (1 mg/24 h) w celu uniknięcia niedoboru folianów w wyniku trwającej hemolizy.

Pełna wersja artykułu omawia następujące zagadnienia:

Postępowanie w przypadku podejrzenia ostrego epizodu TMA

Każde podejrzenie ostrego epizodu mikroangiopatii zakrzepowej stanowi pilny przypadek medyczny wymagający szybkiego działania. Pacjenta należy jak najszybciej skierować i przetransportować do ośrodka [...]

Leczenie pierwszego epizodu ostrego TMA

Leczenie pierwszego epizodu ostrego TMA wymaga wdrożenia terapii empirycznej, tożsamej ze schematem leczenia immunologicznej plamicy zakrzepowej małopłytkowej (iTTP – immune-mediated thrombotic [...]

Leczenie w przypadku podejrzenia lub rozpoznania CM-TMA

Decyzja o zastosowaniu leczenia IUD musi się opierać na domniemanym rozpoznaniu klinicznym CM-TMA, ponieważ obecnie nie ma dostępnych szybkich testów diagnostycznych pozwalających [...]

Zasady podawania inhibitorów C5 układu dopełniacza

Na 30-60 minut przed podaniem IUD pacjent powinien otrzymać premedykację składającą się z paracetamolu 650 mg p.o., difenhydraminy 50 mg p.o. i metyloprednizolonu [...]

TPE w terapii CM-TMA

Terapeutyczna wymiana osocza usuwa przeciwciała lub nieprawidłowe białka regulatorowe układu dopełniacza krążące we krwi. W erze IUD rola TPE w CM-TMA stała się [...]

Leczenie CM-TMA a ciąża

Ciąża stanowi potencjalny czynnik wyzwalający CM-TMA. W jej trakcie zwiększa się ilość regulatorowych CD55 (zapobiega opsonizacji komórek przez składowe C3), CD59 (blokuje [...]

Monitorowanie leczenia

Monitorowanie terapii powinno się odbywać:

Skuteczność terapii IUD w CM-TMA

Wyniki leczenia ekulizumabem w głównej mierze zależą od podłoża genetycznego CM-TMA. Wdrożenie leków z grupy IUD zrewolucjonizowało terapię CM-TMA. Przy zastosowaniu ekulizumabu 5-letnie [...]

Indywidualizacja terapii CM-TMA

Leczenie CM-TMA bazuje na sztywno wytyczonych schematach dawkowania leków, z podziałem na dawki nasycające oraz podtrzymujące. Każdy pacjent chorujący na CM-TMA z masą [...]

Czas trwania terapii IUD

Zarówno ekulizumab, jak i rawulizumab zostały dopuszczone do leczenia CM-TMA przez całe życie7,8. Nie ma jednak jednoznacznych dowodów na poparcie tego zalecenia. [...]

Monitorowanie pacjenta po odstawieniu leczenia

Pacjenci, którzy przerywają leczenie, powinni być dokładnie poinformowani o korzyściach i ryzyku postępowania oraz przeszkoleni z zakresu samokontroli, objawów ostrzegawczych nawrotu choroby oraz potencjalnych [...]

Działania niepożądane inhibitorów układu dopełniacza

Do częstych działań niepożądanych IUD zaliczamy: bóle głowy, zapalenia płuc, przeziębienia, zakażenia układu moczowego, leukopenię, niedokrwistość, zawroty głowy, zaburzenia smaku, drżenia, [...]

Profilaktyka działań niepożądanych IUD

Co najmniej 2 tygodnie przed włączeniem leczenia preparatami z grupy IUD pacjent powinien otrzymać szczepienie przeciwko zakażeniu meningokokami serotypu A, B, C, [...]

CM-TMA a przeszczepienie nerki

Wszyscy pacjenci, którzy utracili czynność nerek własnych wskutek TMA niezwiązanego z niedoborem ADAMTS13, przed kwalifikacją do transplantacji nerki (KTx – kidney transplantation) [...]

Nowe leki w terapii CM-TMA

Trwają liczne badania kliniczne poszukujące nowych leków w terapii CM-TMA. Dodatkowo użyteczne są wyniki badań dotyczących innych chorób związanych z nadmierną aktywacją układu [...]

Podsumowanie

Każdy przypadek epizodu TMA jest pilną sytuacją medyczną wymagającą natychmiastowego leczenia. Istotna jest odpowiednia indywidualizacja terapii wspomagającej oraz celowanej. Rewolucją w leczeniu [...]

Do góry