Przypadek kliniczny

Gammapatia monoklonalna o znaczeniu klinicznym

dr n. med. Dariusz Woszczyk1

lek. Alina Warmuzińska2

dr n. med. Sławomir Tubek1

1Oddział Kliniczny Hematologii, Onkologii Hematologicznej i Chorób Wewnętrznych, Szpital Wojewódzki w Opolu, Collegium Medicum, Uniwersytet Opolski

2Dział Diagnostyki Obrazowej, Szpital Wojewódzki w Opolu

Adres do korespondencji:

dr n. med. Sławomir Tubek

Kliniczny Oddział Hematologii,

Onkologii Hematologicznej i Chorób Wewnętrznych,

Szpital Wojewódzki w Opolu

ul. Katowicka 64, 45-061 Opole

  • W pracy przedstawiono przypadek 48-letniego pacjenta ze szczególnym rodzajem szpiczaka (prawdopodobny zespół POEMS) jako przykład wieloobjawowej gammapatii
    • zmiany wykrywane w czasie procesu diagnostyczno-terapeutycznego
    • możliwy mechanizm rozwoju zaburzenia
    • trudności w określeniu rokowania

Zgodnie z wiedzą podręcznikową białko monoklonalne pojawia się poniżej 40 r.ż. u mniej niż 2% populacji, u osób powyżej 50 r.ż. częstość występowania ocenia się na 3,2%, a powyżej 85 r.ż. – u 8,5% populacji. Białko monoklonalne występuje dwa razy częściej u mężczyzn, dwa-trzy razy częściej u przedstawicieli rasy czarnej oraz częściej u osób, u których przynajmniej jeden krewny ma gammapatię monoklonalną lub nowotwór układu chłonnego1.

Klinicznie obecność białka M w surowicy, czyli gammapatię monoklonalną, możemy podzielić na:

  • gammapatię monoklonalną o nieokreślonym znaczeniu (MGUS – monoclonal gammopathy of undetermined significance) – jako termin określający nienowotworową gammapatię monoklonalną bez jakichkolwiek objawów klinicznych
  • gammapatię monoklonalną o znaczeniu klinicznym (MGCS – monoclonal gammopathy of clinical significance) – jako termin określający nienowotworową gammapatię monoklonalną powodującą istotną chorobę
  • procesy rozrostowe komórek plazmatycznych z produkcją białka M (MMG – malignant monoclonal gammapaties).

O ile granica definicji pomiędzy pierwszym z wymienionych stanów a dwoma kolejnymi jest jasno określona (czyli dodatni wynik badania laboratoryjnego w kierunku białka M i brak jakichkolwiek objawów klinicznych oraz zmian w innych badaniach laboratoryjnych), o tyle granica pomiędzy drugim i trzecim stanem jest co najmniej mocno zatarta.

MGUS odpowiada dawnemu pojęciu łagodnej gammapatii monoklonalnej (BMG – benign monoclonal gammopathy), natomiast MGCS i MMG można byłoby zawrzeć w dawnym określeniu złośliwej gammapatii monoklonalnej (MMG – malignant monoclonal gammopathy)2. Już wtedy, ponad 40 lat temu, isniały wątpliwości dotyczące ostrej granicy pomiędzy BMG a MMG2. Teraz tą szeroką granicą, pasem granicznym, jest gammapatia monoklonalna o znaczeniu klinicznym (MGCS).

Poniżej przedstawiamy przypadek pacjenta, u którego w trakcie badań z powodu zapalenia opłucnej wykryto obecność białka M w surowicy.

Opis przypadku

Pacjent w wieku 48 lat, wieloletni palacz papierosów, obciążony cukrzycą typu 2, nadciśnieniem tętniczym, hipertriglicerydemią, hiperurykemią, został skierowany na oddział hematologii w celu diagnostyki z powodu niedokrwistości makrocytowej, ni...

Pełna wersja artykułu omawia następujące zagadnienia:

Omówienie

Jak wspomniano – rokowanie u pacjenta, którego przypadek opisano, ze względu na rzadkość występowania problemu klinicznego jest aktualnie trudne do określenia. Na [...]

Podsumowanie

W chwili pisania tego artykułu pacjent, w stanie ogólnym dość dobrym, pozostaje pod obserwacją i jest leczony hematologicznie i neurologicznie, poza tym podlega kontroli [...]

Do góry